بررسی و تحلیل کارکرد روش های ارزیابی ریسک عملیاتی موسسات مالی

طی دو دهه از جهانی سازی و مقررات زدایی (از ۱۹۸۰ تا اوایل ۲۰۰۰) که رشد انفجاری را در بازارهای مالی در پی داشته، ابزارهای خدمات مالی نیز گسترده تر شده و به همراه آن فعالیت بانک ها، بیمه گذاران و به طور کلی بنگاه ها بیشتر شده و به تبع آن ریسک های آن ها نیز افزایش یافته است. در واقع در حوزه علوم مالی ریسک، هر رویداد و اقدامی که بر توانایی سازمان و یا موسسه مالی در مسیر رسیدن به اهداف و استراتژی ها به طور منفی تاثیر گذار باشد تعریف شده است. در این پژوهش به ریسک عملیاتی که یکی از مهم ترین ریسک های مالی است پرداخته شده است. در ابتدا الزامات کمیته بازل در خصوص رویکردهای احتساب ریسک عملیاتی مورد بررسی قرار گرفت سپس در ادامه مقالات مرتبط با ریسک عملیاتی مورد مطالعه قرار گرفت و مشخص گردید که به منظور احتساب ریسک عملیاتی اکثر پژوهش ها از رویکردهای پیشرفته استفاده نموده اند و در پژوهش های سال های اخیر تمرکز بر دم تابع زیان اهمیت پیدا کرده است همچنین ارزش در معرض خطر یک روش محبوب برای سرمایه گذاران و مدیران می باشد که این روش طی سال ها گذشته توسعه پیدا کرده است و از رویکردهایی همانند گارچ، کاپولا، نظریه ارزش فرین و... برای احتساب سنجه مذکور استفاده گردیده است شایان ذکر است برای بهبود سادگی BCBS یک رویکرد استاندارد جدید برای سرمایه ریسک عملیاتی معرفی کرده است با این حال از رویکرد AMA بیش تر استفاده می شود.

کلیدواژه ها:

ریسک عملیاتی ، ارزیابی ریسک عملیاتی ، بانک