اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نشانگان ملال پیش از قاعدگی و فاجعه پنداری درد دختران

زمینه و هدف: نشانگان ملال پیش از قاعدگی و فاجعه پنداری درد بر کیفیت زندگی دختران تاثیر منفی دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نشانگان ملال پیش از قاعدگی و فاجعه پنداری درد دختران انجام شد. روش ها: مطالعه حاضر نیمه ­آزمایشی با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون و پیگری با گروه کنترل بود. جامعه آماری را دانش آموزان دختر دبیرستانی مبتلا به سندرم ملال پیش از قاعدگی شهر تبریز در سال ۱۴۰۱ تشکیل دادند. ۳۰ نفر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب، و به طور تصادفی در دو گروه (هر کدام ۱۵ نفر) تخصیص یافتند. دختران گروه آزمایش درمان مختص گروه خود را در ۸ جلسه ۵/۱ ساعته دریافت کرد؛ اما گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. هر دو گروه، پیش، پس و ۳ ماه پس از مداخله به پرسشنامه های ۱۹ سوالی نشانگان پیش از قاعدگی و ۱۳ سوالی فاجعه پنداری درد پاسخ دادند. یافته ها: میانگین سن گروه آزمایش ۰/۷۷±۱۶/۸ سال و گروه کنترل ۰/۶۴±۱۶/۵سال بود. در پیش­ آزمون، میانگین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای نشانگان ملال پیش از قاعدگی ۵/۰۰±۵۷/۶۰ و برای فاجعه پنداری درد ۴/۷۹±۳۷/۱۳، و در گروه کنترل برای نشانگان ملال پیش از قاعدگی ۶/۵۹±۵۷/۹۳ و برای فاجعه پنداری درد ۵/۲۷±۳۸/۴۰ بود (۰/۰۵فاجعه پنداری درد (۵/۱۶±۳۲/۹۳) دختران را در پس آزمون کاهش داد (۰/۰۰۱>P). در مرحله پیگیری، اثر این درمان بر نشانگان ملال پیش از قاعدگی (۵/۸۶±۴۴/۰۷) و فاجعه پنداری درد (۵/۱۴±۳۳/۰۷)  ماندگار بود (۰/۰۰۱>P). نتیجه گیری: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد احتمالا می تواند سبب کاهش نشانگان ملال پیش از قاعدگی و فاجعه پنداری درد در دختران شود.

کلیدواژه ها:

Acceptance and Commitment Therapy ، Premenstrual Dysphoric Symptoms ، Pain Catastrophizing ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، نشانگان ملال پیش از قاعدگی ، فاجعه پنداری درد