القا و نگهداری بیهوشی با پروپوفول در مقایسه با بیهوشی با ایزوفلوران، احتمالا ایجاد ثبات همودینامیک بهتری در بیماران با چسبندگی جفت تحت عمل سزارین خواهد داشت: یک مطالعه پیلوت

سابقه و هدف: خون ریزی حین سزارین یکی از علل شایع ولی قابل پیش گیری مرگ مادران می باشد و تهاجم جفتی از علل اصلی خون ریزی حین سزارین است. این مطالعه با هدف مقایسه ی دو روش بیهوشی استنشاقی و پروپوفول در خون ریزی سزارین در بیماران، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی، بر روی ۱۵ بیمار چسبندگی جفتی کاندید سزارین انجام شد که در دو گروه بیهوشی با ایزوفلوران و بیهوشی با پروپوفول، در زمان نگهداری بیهوشی مورد مطالعه قرار گرفتند. تحلیل داده ها با سطح خطای ۵ درصد انجام شد. یافته ها: مقایسه ی نتایج نشان داد، حجم خون ساکشن شده (۰/۰۰۸P=)، تعداد گازهای استفاده شده (۰/۰۰۳ P=)، حجم سرم دریافتی (۰/۰۰۸ P=)، میزان استفاده از پک سل (۰/۰۰۹ P=) و حجم برون ده ادراری (۰/۰۰۸ P=) در گروه پروپوفول به طور معناداری کم تر بود. فشار خون سیستول و دیاستول در گروه پروپوفول به شکل معنادار به مقادیر پایه نزدیک تر بود (۰/۰۵ P≤). تعداد ضربان قلب، تعداد تنفس، درجه ی حرارت مرکزی و سطح اشباع اکسیژن خون بین دو گروه اختلاف معناداری نداشت (۰/۵P≥). استنتاج: نتایج این مطالعه استفاده از پروپوفول را در بیهوشی بیماران چسبندگی جفت به ایزوفلوران ترجیح می دهد، اگر چه به دلیل تعداد کم نمونه نیاز به مطالعات تکمیلی بیش تری می باشد. شماره ثبت کارآزمایی بالینی : ۳N۲۰۱۱۰۲۱۳۰۰۵۸۲۵IRCT

کلیدواژه ها:

general anesthesia ، propofol ، inhalation anesthetics ، postpartum hemorrhage ، placenta accreta ، بیهوشی عمومی ، پروپوفول ، بیهوش کننده های استنشاقی ، خون ریزی حوالی زایمان ، پلاسنتا اکرتا