روستای ورکانه ی شهرستان همدان، الگوی گردشگری روستایی پایدار در غرب ایران

امروزه وجود تحولات ساختاری به عنوان گامی ارزشمند در جهت ترویج هر چه بیشتر خدمات گردشگری روستایی پایدار تلقی می گردد. این تحولات ساختاری را می توان با توجه به شرایط اقلیمی، توپوگرافی و پیشینه ی روستاها در ظواهر آن ایجادنمود. روستای ورکانه به علت کاربرد سنگ های لاشه که تمامی کوچه های آن را احاطه کرده اند چهره ی خاصی یافته است و این روستا را به عنوان نگین گردشگری روستایی استان همدان مشهور ساخته است. هدف از انجام این پژوهش شناساییبسترها و نوع تحولات ساختاری بکار گرفته شده در این روستا و بررسی آنها به منظور یافتن الگویی پایدار برای دیگر روستاهایمنطقه بوده است. این پژوهش از دو بخش نظری )کتابخانه ای( و بخش میدانی استفاده شده است. با استفاده از ابزار مشاهده و مصاحبه با کمک روش تک نگاری روستایی اطلاعات مورد نیاز جمع آوری گردید. جامعه آماری مورد بررسی و مشاهدهروستای ورکانه همدان با جمعیتی بالغ بر 1111 نفر انتخاب گردید. یافته های توصیفی نشان داد که سابقه و پیشینه ی روستا ونیز وجود منابع اولیه فیزیکی در ایجاد تحولات ساختاری روستا دخیل می باشند. همچنین مشخص شد که بکارگیری نهاده های منطبق با اقلیم منطقه از جمله بافت فیزیکی و مصالح بکار رفته )سنگ، چوب و ...( در ظاهر روستاها موجب ایجادتحولات ساختاری شده است که نقش رفیعی در گسترش گردشگری پایدار روستایی منطقه ایفا نموده است

کلیدواژه ها:

روستا ، مشاهده ، گردشگری پایدار ، اقلیم ، تک نگاری