مقایسه بده آزمایشگاهی و روندیابی شده هیدرولیکی معکوس در نقطه اتصال یک انشعاب به نهر اصلی

روندیابی یکی از قدیمی­ترین روش­های محاسبه آب نگار خروجی می­باشد. روش موج پویا یکی از پیچیده ترین و دقیق­ترین روشهای روندیابی است که با حل عددی کامل معادلات سنت ونانت انجام می­گردد. با در نظر گرفتن آب نگار خروجی یک جریان به عنوان معلومات مسئله و خصوصیات مسیر جریان، معادلات سنت ونانت با روش تفاضل محدود حل شده و آب نگار ورودی محاسبه گردید. این روش به عنوان روندیابی معکوس مورد بررسی قرار گرفت و نتایج آن با مشاهدات آزمایشگاهی مقایسه شد.یک جریان به صورت غیرماندگار ایجاد گردید وبدون درنظر گرفتن تلفات مسیر،برداشت آزمایشگاهی انجام شد و داده های آزمایشگاهی با برنامه نوشته شده جهت روندیابی تنظیم گردید. سپس با استفاده از فراسنجهای آماری نتایج بدست آمده، بررسی ونشان داده شد شبیه ایجاد شده جهت محاسبه آب نگار­های ورودی دقت بالایی دارد. نتایج روندیابی معکوس در نه آب نگار آزمایش شده نشان داد، بین خروجی های برنامه با مشاهدات آزمایشگاهی تطابق خوبی وجود دارد که این موضوع با بدست آمدن خطای نسبی بیشینه ۵ درصد در آب نگار­های شماره ۴ و ۵ نتیجه شد. همچنین در این پژوهش مشخص گردید با افزایش میزان بده ورودی میزان خطا افزایش که این مقادیر در آب نگار­ ۹ به پایین­ترین مقدار رسیده است. به طورکلی این روش برای بده­های آزمایشگاهی کمتر از ۴۰ لیتر در ثانیه دقت بالایی دارد.

کلیدواژه ها:

روند یابی معکوس ، معادلات سنت ونانت ، موج پویا ، روش تفاضل محدود