ارزیابی نابرابری توسعه منظومه های روستایی لارستان با بهره گیری از تکنیک تحلیل چندمتغیره الکتره در چارچوب تئوری زیست منطقه گرایی

طی چند دهه اخیر، نظام برنامه­ریزی توسعه روستایی از روندی پایدار و منسجم برخوردار نبوده، و فقدان رویکرد سیستمی و جامع و عدم توجه هم­زمان به عوامل تاثیرگذار طبیعی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی موجب شکل­گیری نظام فضایی نامتعادل در عرصه­های روستایی شده است. به این ترتیب، بروز نابرابری موجب ضعف کانون­های روستایی و تسریع روند نابودی این سکونتگاه­ها شده است. این نابرابری­ها و تفاوت­های منطقه­ای برنامه­ریزان را بر آن داشته که فنون و روش­هایی را ابداع کنند تا از طریق تعیین درجه توسعه­یافتگی و رتبه­بندی مناطق بتوانند به شناخت و تحلیل علل یا عوامل نابرابری­های منطقه­ای دست یابند. در تحقیق حاضر به بررسی وضعیت توزیع فضایی شاخص­های توسعه روستایی در شهرستان لارستان پرداخته شده است. هدف از تحقیق آن بوده که نابرابری توسعه منظومه­های روستایی این شهرستان مورد ارزیابی قرار گیرد. روش بررسی توصیفی- تحلیلی از نوع تحلیل کمی، و شیوه گردآوری داده­ها عبارت است از استفاده از منابع مکتوب، نقشه­های معتبر، منابع اینترنتی و سازمان­های مرتبط. برای تحلیل کمی داده­ها در راستای هدف تحقیق، از مدل تصمیم­گیری چند متغیره الکتره به منظور رده­بندی منظومه­های روستایی استفاده گردید. ضمن پیاده­سازی الگوی الکتره، از مدل AHP برای وزن­دهی به معیارها در محیط نرم­افزار Expert Choice بهره­گیری شد. چارچوب تئوریک تحقیق حاضر بر محور نظریه زیست­منطقه­گرایی قرار داشته و تمامی مراحل تحقیق اعم از منطقه­بندی، تعیین معیارها، وزن­دهی به معیارها، تنظیم جداول، و تفسیر نتایج و ارائه پیشنهادها بر مبنای نظریه مزبور انجام گرفته است. نتیجه نهایی کاربرد الگوی الکتره نشانگر این واقعیت است که منظومه­های روستایی جویم و صحرای­باغ با شاخص نهایی ۵ در رتبه اول، و منظومه روستایی علی­آباد با شاخص نهایی ۶-  در رتبه ششم قرار می­گیرد.

کلیدواژه ها:

لارستان ، منظومه روستایی ، زیست منطقه ، الکتره ، نابرابری