افزایش مقاومت به خوردگی موضعی تیتانیم خالص تجاری در محیط اسید سولفوریک با استفاده از روش اکسیداسیون پلاسمای الکترولیتی

پوشش دی اکسید تیتانیم با استفاده از روش اکسیداسیون پلاسمای الکترولیتی در یک مرحله و طی زمان کوتاهی (ده دقیقه) روی سطح تیتانیم خالص تجاری اعمال شده است. در این پژوهش رفتار خوردگی تیتانیم خالص تجاری و نمونه پوشش داده شده با این روش در محیط اسید سولفوریک مورد بررسی قرار گرفته است. ترکیب فازی و ریخت شناسی سطحی پوشش ایجاد شده به ترتیب توسط پراش سنجی پرتوی ایکس[۱] و میکروسکوپ الکترونی روبشی[۲]مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده از پراش سنجی پرتوی ایکس نشان داد که پوشش بدست آمده از فاز آناتاز[۳] با ترکیب شیمیایی دی اکسید تیتانیم تشکیل شده است و در شرایط پوشش دهی فاز روتایل[۴] تشکیل نشده است. علاوه بر این بررسی های میکروسکپی نشان دادند که پوشش ایجاد شده متخلل است و میکرو حفرات با قطر چند میکرو متر در اثر فرآیند چرقه زنی روی سطح پوشش ایجاد شده اند.آزمایش های الکتروشیمیایی پتانسیل مدار باز[۵]، پلاریزاسیون سیکلی[۶]در محیط هوازدایی شده حاوی ۴۰ گرم بر لیتر اسید سولفوریک و ۴۰ گرم بر لیتر کلرید سدیم انجام شد. نتایج بدست آمده نشان می دهند که افزون بر افزایش پایداری ترمودینامیکی تیتانیم در محیط آزمایش، نرخ خوردگی بیش از هشت مرتبه کاهش می یابد. مهم ترین دست آورد ایجاد پوشش اکسیدی ایجاد شده، افزایش مقاومت به خوردگی موضعی تیتانیم در محیط آزمایش است. [۱]-X-Ray Diffraction [۲]-Scanning Electron Microscope [۳]-Anatase [۴]-Rutile [۵]-Open Circuit Potential (OCP) [۶]-Cyclic potentiodynamic  Polarization

کلیدواژه ها:

رفتار خوردگی ، خوردگی موضعی ، دی اکسید تیتانیم ، اکسیداسیون پلاسمای الکترولیتی