تحلیل اثرات تغییراقلیم بر بحران سیل در کشور ایران با تاکید بر شهرهای ساحلی

تغییرات اقلیمی درحال تبدیل شدن به یکی از مهمترین چالشهای قرن بیست ویکم است اما در دهه ی ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ به عنوان یک نگرانی سیاسی بین المللی ظهور کرد؛ هنگامی که پیشرفتهای تکنولوژیکی به دانشمندان اجازه داد تا با اطمینان بیشتری بیان کنند که تراکم گازهای گلخانه ای در جو درحال افزایش است. از اینرو، به منظور حفظ سیاره ی زمین در وضعیت کنونی، ضرورت دارد سطح دی اکسید کربن کاهش یابد. هم اکنون نیز در بدترین سناریوها، بدون هیچگونه اقدام موثر، ۴ درجه ی سانتیگراد افزایش دما برآورد شده است که به معنی گسترش بیابانها، فروپاشی جنگلهای آمازون و آزادشدن مقادیر بسیاری گاز متان و دی اکسیدکربن به دلیل ذوب لایه ی منجمد دائمی زمین است که به راستی تا سال ۲۰۶۰ به وقوع می پیوندد و محتمل است که تا پایان قرن حاضر، گرمایش فاجعه بار۵ ۵ درجه ی سانتیگراد رخ دهد. از اینرو، بلایای ناشی از مخاطرات طبیعی همچون، سیل، خشکسالی، زمین لرزه، بارانهای موسمی و... به طرق مختلف توسعه جوامع را تحت تاثیرقرار داده است. این بلایا، به زیرساختها، شریانهای حیاتی و تاسیسات صدمه وارد میسازند و موجب از بین رفتن داراییها، اختلال در برنامه ریزی، افزایش مرگ و میر، وارد آمدن جراحات و صدمات روحی میشود. بدین ترتیب، نیاز به آن است که توجه ویژهای به شروع تغییر اقلیم و پیامدهای حاصل از آن که از چند دهه گذشته شکل گرفته و آینده جهان را با خطرات جدی مواجه ساخته است، از سوی نخبگان و دولتمردان صورت گیرد تا بتوان زیستی سالم به ویژه برای شهروندان به وجود آورد. با توجه به رخدادهای سیل چند سال گذشته در کشور ضرورریست مدیریت بحران به مسئله سیل به ویژه در مناطق ساحلی شمالی و جنوبی کشور توجه ویژه داشته باشد زیرا میتواند برای آن مناطق و سپس برای کشور بحران آفرین باشد و خسارات انسانی و زیرساختی بیشماری را بر کشور وارد سازد که نیاز است سناریوهای مناسب و واقعبینانه ای را برای مدیریت بحران سیل در کشور به کار بست.

کلیدواژه ها:

ایران ، تغییراقلیم ، بحران آب ، سیل.