تأثیر سیستم سازه ای روی محل بهینه مهار بازویی

استفاده از مهار بازویی در سازه های بلند یکی از راهکارهای متداول برای کاهش تغییر مکان ساختمان تحت نیروهای جانبی است. مهار بازویی با متصل نمودن هسته مهاربندی شده به ستون های خارجی موجب کاهش لنگر ناشی از نیروی جانبی روی هسته شده و از تغییر مکان جانبی میکاهد. در این تحقیق با مدل سازی، تحلیل و طراحی سیستم قاب ساده با مهاربند و سیستم دوگانه قاب خمشی با مهاربند برای ساختمان 40 طبقه وسپس افزودن مهار بازویی؛ عملکرد مدل ها و محل بهینه مهار بازویی مورد بررسی، مقایسه و تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. همچنین اثر نوع سیستم سازه ای مهار بازویی روی کاهش تغییر مکان جانبی سازه با قاب ساده مورد ارزیابی قرار می گیرد. نتایج نشان می دهد در سیستم دوگانه اثر بخشی مهار بازویی بسیار ناچیز و در حد 6 درصد است.

کلیدواژه ها:

مهار بازویی ، سیستم سازه ای ، تغییر مکان ، تغییر مکان نسبی جانبی