شیرین سازی گاز طبیعی با حلال متیل دی اتانول آمین فعال شده توسط پیپرازین((Pz

الزامات انرژی و مقررات زیست محیطی مسائل محدود کننده اصلی در جهت توسعه مداوم فرآیندهای جذب آمین هستند. تحقیق حاضر به شبیه سازی فرآیند شیرین سازی گازترش با استفاده از برنامه Aspen HYSYS V.۱۰.۱ با افزودن حلال آمین متیل دی اتانول آمین و درصد کمی از پیپرازین و تغییر برخی از پارامترهای موثر مانند، تاثیر افزودن غلظتهای مختلف فعال کننده پیپرازین تا %۶ و تاثیر مقدار غلظت متیل دی اتانول آمین ،دمای گازترش، دمای آمین عاری از گازهای اسیدی، نسبت رفلکس و دمای جریان آمین حاوی گازهای اسیدی در فرآیند جذب ازنظر مصرف انرژی و بارگذاری گازهای اسیدی موردبررسی قرار گرفت. فعالکننده پیپرازین به دلیل ظرفیت جذب بالای آن برای CO۲ و انرژی کم ریبویلر، برای شرایط موردمطالعه،مورد استفاده قرار گرفت. شش سناریو تحت شرایط عملیاتی یکسان مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفته است، %۲ فعالکننده %۳۰ متیل دی اتانول آمین عملکرد بهتری نسبت به سایر سناریوها در رابطه با تعادل بین مصرف انرژی و ظرفیت جذب گازهای اسیدی نشان داده است. نتایج نشان داد که افزودن %۵ پیپرازین جذب CO۲ و H۲S را به ترتیب %۹۲.۱ و %۲۸.۲ بهبود میبخشد. بااینحال، مرحله بهینهسازی فرآیند تشخیص داد که استفاده از ۳۰) درصد وزنی متیل دی اتانول آمین ۲.۵ + درصد وزنی پیپرازین آمین کارآمدترین و توصیه شدهترین حلال آمین است . افزایش غلظت پیپرازین بازده فرآیند جذب را افزایش میدهد، اما تا حد خاصی. به طور مشابه، افزایش سرعت گردش آمین، کارایی فرآیند جذب را تا زمانی که کمتر از نرخ تعادل است افزایش میدهد. افزایش دمای آمین بدون چربی دقیقا برخلاف رفتار متیل دی اتانول آمین خالص بر فرآیند جذب تاثیر منفی میگذارد. درنهایت، انرژی بازسازی به طور مستقیم تحت تاثیر هرگونه تغییر در عوامل عملیاتی ذکرشده قرار میگیرد.

کلیدواژه ها:

شبیه سازی ، گازترش ، حذف CO۲ ، H۲S ، پیپرازین ، Aspen HYSYS