بررسی تاثیر آینده نگاری راهبردی بر برنامه ریزی شهری (موردمطالعه: شهر اصفهان)

شهری و تنوع ذینفعان شده که به عدم قطعیت های آن افزوده است. شهر خلاق صنایع دستی یونسکو (اصفهان) نیاز به نگاهی آینده نگرانه دارد تا بتواند روندی رو به رشد را رقم بزند اما عدم قطعیت ها منجر به مبهم شدن آینده بلندمدت آن شده است. می توان در برنامه های راهبردی شهر اصفهان مشاهده کرد که باوجود سابقه ۲۴ ساله در برنامه ریزی، همچنان با مشکلات بسیاری ازجمله: خشک سالی، کاهش رونق اقتصادی به واسطه بیماری کرونا، ترافیک، آلودگی دست و پنجه نرم می کند. هدف این پژوهش تعیین مولفه های آینده نگاری راهبردی به عنوان رویکردی ظرفیت ساز برای شهر اصفهان به منظور تقویت برنامه راهبردی است. در مدل عمومی وروس ۶ گام: ورودی، تحلیل، تفسیر، چشم انداز سازی، خروجی و راهبرد برای این رویکرد تعریف شده است. در این پژوهش که درسال ۱۳۹۹ انجام شده است، با استفاده از روش مطالعه کتابخانه ای و به روش فراترکیب، مولفه ها در هریک از گام های مدل عمومی استخراج شد. پس ازآن با استفاده از نظر ۲۶ خبره و با استفاده از ضریب لاوشه روایی مدل سنجش شد و درنهایت با استفاده ازنظر ۸۶ کارشناس در اصفهان و به کمک روش تحلیل عاملی تاییدی که به کمک نرم افزار PLS  مولفه های نهایی به دست آمد. در انتها با استفاده از ماتریس MICMAC نقش هریک از این مولفه ها ارزیابی شد. مدل تحلیل عاملی تاییدی نهایی نشان داد که مولفه های آینده نگاری راهبردی می تواند در کارآمد کردن برنامه های شهر اصفهان بسیار اثرگذار باشد.

کلیدواژه ها:

آینده نگاری راهبردی ، برنامه ریزی شهری ، ضریب لاوشه ، ماتریس میک مک