ارزیابی توابع تولید درجه ۳، لگاریتمی و تابع نمایی در رژیم های مختلف آبی برای گندم زمستانه و جو

چکیده مقدمه: توابع تولید نسبت به آب نشان­دهنده افزایش یا کاهش مقدار محصول به ازاء آب مصرفی (تبخیر-تعرق) گیاه می­باشد. برای ارزیابی توابع تولید گندم و جو، روش­های خطی و درجه ۲ در تحقیق­های بسیاری استفاده شده است. از طرفی با توجه به اینکه در بعضی از محصولات کشاورزی ممکن است روابط ذکر شده از همبستگی قابل قبولی برخوردار نباشند لذا در سناریوهای مختلف آبیاری ۵۰، ۶۰، ۷۰، ۸۰ و ۹۰ درصد کم­آبیاری، از روش­های درجه ۳، لگاریتمی و نمایی استفاده شده است. روش­: در این تحقیق داده­های مزرعه­ای با داده­های حاصل از معادلات مورد بحث، مورد ارزیابی و اعتبارسنجی قرار گرفتند. به منظور ارزیابی توابع پیشنهادی، با استفاده از داده­های اندازه­گیری در تمام سناریوهای فوق از نمایه­های آماری ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE)، مجذور میانگین مربعات خطای نرمال شده (NRMES)، میانگین خطای مطلق (MAE) و شاخص ویلموت (d) و همچنین آزمون F در تمام سناریوهای آبیاری استفاده گردید.  یافته­ ها: یافته­های پژوهش نشان داد مقادیر تمامی آماره­های ارزیابی برای هر دو محصول گندم زمستانه و جو در محدوده مجاز بوده که نشان از مناسب بودن و قابل قبول بودن معادلات می­باشند. تمامی توابع برای هر دو محصول با سطح معنی­دار ۵ درصد قابل قبول و معنی­دار بودند. نتیجه ­گیری: با توجه به نتایج این تحقیق در پیش­بینی عمق آب آبیاری نسبت به عملکرد گندم زمستانه و جو، می­توان گفت توابع درجه ۳ پیش­بینی دقیق­تری نسبت به توابع لگاریتمی و نمایی در هر دو محصول گندم زمستانه و جو در منطقه نمونه مورد مطالعه دارد و در نهایت تابع درجه ۳ نسبت به سایر توابع در اولویت پیشنهاد قرار می­گیرد.

کلیدواژه ها:

Evaluation statistics ، F-test ، deficit irrigation ، Production function equations