بررسی اثربخشی زوج درمانی متمرکز بر هیجان بر افزایش سازگاری زناشویی زوچ های ناسازگار

مقدمه: با توجه به اهمیت سازگاری زناشویی در ثبات و پایداری خانواده و در عین حال بهداشت روانی همسران و فرزندان، پژوهشگران بر شناسایی عوامل موثر بر سازگاری زوجین تمرکز نکرده اند. بر همین اساس، هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر بخشی زوج درمانی متمرکز بر هیجان (EFCT) بر افزایش سازگاری زناشویی زوج های ناسازگار بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری شامل زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره شهر تهران در سال ۱۳۹۶ بودند. از بین ۳۱ زوج مراجعه کننده، ۲۰ زوج (۴۰ نفر) با توجه به نتایج پرسش نامه سازش یافتگی زوجی اسپنیر(۱۹۷۶) با خط برش ۱۰۱، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به گونه تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش به صورت منظم در ۹ جلسه ۹۰ دقیقه ای، هفته ای یک جلسه تحت درمان متمرکز بر هیجان قرار گرفت.  داده های این پژوهش به کمک نرم افزار  SPSS تحلیل شد. یافته­ها: یافته­های پژوهش، نشان داد درمان متمرکز بر هیجان بطور معناداری سازگاری زناشویی گروه آزمایش را در مقایسه با قبل از آموزش و گروه گواه افزایش داده است. نتیجه­گیری: با استناد به یافته ها می توان نتیجه گرفت که زوج درمانی متمرکز بر هیجان  می تواند یک مداخله روان شناختی اثربخش بر افزایش سازگاری زناشویی باشد.

کلیدواژه ها:

درمان متمرکز بر هیجان ، سازگاری زناشویی ، زوج های ناسازگار