طراحی یک مدل علی مرتبط بین ویژگی های شخصیتی بدبینی با واسطه گری چگونگی ادراک استرسورها با اختلال خود بیمار انگاری در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر

هدف: از این پژوهش، بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیتی بدبینی با واسطه گری چگونگی ادراک استرسورها با اختلال خودبیمارانگاری است. جامعه آماری پژوهش، شامل ۱۱۲۵۰ نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر در سال تحصیلی ۹۶-۹۵ هستند که از میان ایشان و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، تعداد ۳۷۱ نفر با استفاده از جدول مورگان، انتخاب شدند.ابزار گرد آوری داده ها: در این پژوهش، پرسش‎نامه خوش بینی-بدبینی کارتر(۲۰۰۰)، پرسش‎نامه ارزیابی تجارب زندگی ساراسول(۱۹۸۷) و مقیاس نگرش نسبت به بیماری کلنر(۱۹۸۵) است. برای تجزیه و تحلیل یافته ها از شاخص های متناسب آماری در سطح استنباطی(همچون تحلیل عاملی، رگرسیون، مدل سازی معادلات ساختاری و ...) استفاده شده است.یافته ها: یافته ها بیانگر آن است که رابطه معنی دار و مستقیم بین ویژگی های شخصیتی بدبینی(۲۶/۰)، چگونگی ادراک رویدادهای فشارزای پیشرفت(۴۳/۰) با اختلال خودبیمارانگاری و هم چنین، رابطه معنی دار و غیر مستقیم بین ویژگی های شخصیتی بدبینی و اختلال خودبیمارانگاری (۱۳/۰) وجود دارد.نتیجه گیری: نتایج بررسی اثر میانجی به روش بوت استراپینگ نشان داد که ادارک فشارزای پیشرفت، تاثیر متغیر بدبینی بر اختلال خودبیمارانگاری را به صورت جزیی، میانجی گری می کند.

کلیدواژه ها:

ویژگی های شخصیتی بدبینی ، چگونگی ادراک استرسورها ، اختلال خودبیمارانگاری