کاربست ملاحظات فرهنگی به منظور احیای نقش مراکز مذهبی در طرح های مرمت بافت های تاریخی شهری؛ مورد مطالعه: بافت تاریخی محله پشت گنبد اصفهان

ابنیه مذهبی به ویژه مساجد به عنوان عنصر هویت بخش و قلب تپنده شهر همواره نقش محوری در شهرهای اسلامی داشته است. هویت شهرهای ایران با ورود مظاهر شهرسازی مدرن در قرن حاضر دچار نغییرات بیرونی و درونی بسیاری شده است. بدیهی است که با چنین تحولاتی درشهرها، بافت تاریخی شهر و ساختارهای ارزشمند آن که زمانی به عنوان یک کلیت شهری، حیاتی کارآمد داشت در وجوه کالبدی و کاربردی دچار دگرگونی شد. به دنبال این تحولات در فضاهای شهری بافت تاریخی، شکاف بین این بافت و شهر معاصر بیش از پیش افزایش یافته و منجر به بروز مشکلاتی در ابعاد کالبدی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در شهرهای تاریخی شده است که نمی توان براحتی از کنار آن عبور کرد. هدف این مقاله شناسایی عوامل بروز این گسست به ویژه در ابعاد اجتماعی و فرهنگی در بافت های تاریخی شهرهای ایران و ارائه راهکارهایی جهت تقویت نقش مراکز مذهبی به منظور رجوع به مفاهیم عمیق شهرسازی اسلامی ایران است. بر این اساس محله پشت گنبد به عنوان یکی از محلات تاریخی در شهر اصفهان به عنوان مطالعه موردی انتخاب شده است. روش مورد استفاده در این مطالعه توصیفی- تحلیلی بوده و گردآوری داده ها به صورت اسنادی و میدانی صورت پذیرفته است.

کلیدواژه ها:

بافت تاریخی ، مراکز مذهبی ، هویت فرهنگی ، محله پشت گنبد اصفهان