بررسی عوامل موثر بر مکانیسمهای پیری و سرطان با تمرکز بر تلومر و تلومراز

تلومر پایانه فیزیکی کروموزم های خطی میباشد که از یک توالی غیر کدکننده تشکیل شده است. در پستانداران تلومر مرکب از تعداد متغیری توالیهای تکراری، با رمز TTAGGG میباشد که توسط آنزیم تلومراز به انتهای'۳ کروموزومها اضافه میشود. تلومرها در حفاظت کروموزومها از تخریب اگزونوکلئازی، اتصال کروموزوم به کروموزوم و همچنین جلوگیری از دیگر اشکال نوترکیبی ناقص نقش دارند. پیشرفتهای اخیر در ژنتیک پزشکی منجر به شناسایی و تشخیص طیف وسیعی از بیماریهای مرتبط با تلومر از جمله سرطان شده است. همچنین شواهد بیانگر نقش تلومرها به عنوان یک مکانیسم تنظیم پیری میباشد. پژوهش به صورت مروری انجام شد و مطالعه وسیعی در مورد ارتباط بین تلومرها، تلومراز، سرطان و پیری در پایگاه های اطلاعاتی معتبر صورت گرفت. علیرغم نقش زیاد اختلال عملکرد تلومراز در آسیب شناسی بیماریهای ژنتیکی اختصاصی، ارتباط بین اختلال تلومر با پیری در حال حاضر جای بحث دارد. به نظر میرسد فعالیت دوباره تلومراز در سلولهای سرطانی به منظور دستیابی به رشد ویژه و خاص مشاهده شده و فعال شدن معمولا۰ در اوایل شکل گیری تومور اتفاق میافتد. مشخص شدن پیچیدگیهای موجود در کنترل عملکرد تلومراز میتواند مسیری برای هدف قرار دادن فعالیت تلومراز فراهم کند تا به عنوان یک روش رایج درمانی برای بسیاریاز بیماران سرطانی استفاده شود و به عنوان یک هدف برای ساخت دارو در نظر گرفته شود. هدف از انجام این پژوهش مطالعه ساختار و عملکرد تلومر و تلومراز و نیز بررسی ارتباط بین فعالیت تلومراز با روند پیری و سرطان از جنبه های مختلف میباشد. همچنین استفاده از تلومراز به عنوان یک هدف دارویی در درمان سرطان مورد توجه قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

تلومر ، تلومراز ، سرطان ، پیری ، مجموعه چند پروتئینی شلترین