بد رفتاری دوران کودکی و تاثیر بار ژنتیکی بر چاقی

چاقی یک بیماری همراه بالینی مرتبط و بسیار شایع اختلال افسردگی اساسی (MDD) است. استعداد ژنتیکی و سابقه ترومای دوران کودکی هر دو به طور مستقل به عنوان عوامل خطر برای چاقی عمل می کنند و با تغییرات در ساختار و عملکرد مغز با پاداش مرتبط هستند. بنابراین هدف ما بررسی تاثیر بدرفتاری دوران کودکی و خطر ژنتیکی چاقی بر روی همبستگیهای تصویربرداری ساختاری و عملکردی مرتبط با پردازش پاداش در افسردگی اساسی است. ۱۶۱ بیمار افسردگی اساسی تحت MRI ساختاری و عملکردی بستری شده در بیمارستان رسول اکرم در طول الگوی حدس زدن کارت مورد استفاده قرار گرفتند. اثرات اصلی و متقابل امتیاز خطر چند ژنی برای چاقی (PRS) و تجارب بدرفتاری دوران کودکی که با استفاده از پرسشنامه ترومای دوران کودکی(CTQ)ارزیابی شد، مورد بررسی قرار گرفت. در نتیجه این پژوهش باید بیان کرد که تجربیات بدرفتاری و خطر چند ژنی چاقی ۱ به طور قابل توجهی بر روی شاخص توده بدنی شاخص توده بدنی و حجم ماده خاکستری قشر اوربیتوفرونتال و همچنین رویپاسخ BOLD در اینسولای سمت راست در طول پردازش پاداش تاثیر متقابل دارند. در حالی که خطر چند ژنی چاقی با افزایش شاخص توده بدنی و همچنین با کاهش ماده خاکستری قشر اوربیتوفرونتال و افزایش پاسخ BOLD جزیره ای در بیمارانی که بدرفتاری نشده بودند مرتبط بود، این ارتباط در بیماران با سابقه ترومای دوران کودکی وجود نداشت. هیچ اثر اصلی قابل توجهی از خطر چند ژنی برای چاقی یا بدرفتاری بر ماده خاکستری یا پاسخ BOLD در آستانه های اعمال شده قابل تشخیص نیست. مطالعه حاضر نشان می دهد که بدرفتاری در دوران کودکی تاثیر بار ژنتیکی چاقی را بر شاخص توده بدنی و همچنین بر ساختار و عملکرد مغز تغییر یافته در مدارهای مغزی مرتبط با پاداش در افسردگی اساسی تعدیل می کند.

کلیدواژه ها:

بدرفتاری ، کودکی ، ژنتیکی ، چاقی