بررسی نقش افزودنی های مختلف بر زینترینگ بدنه های سیلیس آمورف و تبلورکریستوبالیت

در بدنه های سیلیس آمورف بعضی از افزودنی ها قابلیت کندکنندگی و بعضی شتاب دهنده تبدیلات سیلیس آمورف می باشند واز طریق آن می توانند بر روی زینترینگ بدنه ها تاثیر گذار باشند. در این پژوهش افزودنی های زیرکونیای پایدارشده با ایتریا، منیزیا، ایتریا، تیتانیا، اکسید گالیم و کربنات سدیم با درصدهای مختلف ۱/۵ و ۵ درصد مورد بررسی قرار گرفته اند. بدین منظور افزودنی های مورد نظر با سیلیس ذوبی در شرایط تر و جارمیل مخلوط شده و پودر حاصل پس از پرس، در دمای ماکزیمم۱۲۰۰ درجه سانتیگراد به مدت ۴ ساعت پخت شدند. سپس درصد تخلخل ظاهری و میزان انقباض هر یک از نمونه ها اندازه گیری شد. آنالیز فازی نمونه های زینتر شده توسط XRD مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که از نظر کندکنندگی بهترین اثر مربوط به اکسید گالیم، ایتریا و زیرکونیای پایدار شده با ایتریا بوده است و افزودن کربنات سدیم علاوه بر تشدیدتبلور کریستوبالیت موجب تبلور تریدیمیت هم گردیده است. نتایج نشان داد تبلور کریستوبالیت و زینتر پذیری عواملی هستندکه تقابل آنها با یکدیگر کنترل کننده زینتر پذیری بدنه های سیلیس آمورف است. مشاهده شد با کاهش میزان تبلور کریستوبالیتزینتر پذیری بدنه های سیلیس آمورف افزایش یافته است

کلیدواژه ها:

سیلیس آمورف ، زینترینگ ، تبلور کریستوبالیت