بررسی تاثیر تعاملی تمرین اسپینینگ و مصرف کپسایسین بر ترکیب بدن و Vo۲max نوجوانان دارای اضافه وزن

مقدمه و هدف: اضافه وزن و چاقی در دوران نوجوانی با طیف گسترده ای از عوارض و افزایش خطر بروز ناگهانی مشکلات جسمی، اختلالات روانی و برخی سرطان ها همراه است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر تعاملی تمرین اسپینینگ و مصرف کپسایسین بر ترکیب بدن و Vo۲max نوجوانان دارای اضافه وزن انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه دارونما، ۶۰ نوجوانان دارای اضافه وزن (میانگین سن: ۱۴/۱± ۴۶/۱۵ سال؛ وزن: ۳۴/۳± ۳۷/۶۵ کیلوگرم؛  BMI=۲۶.۵۲±۱.۳۸  کیلوگرم بر مترمربع)، به شیوه هدفمند انتخاب و با استفاده از روش تصادفی به ۴ گروه همگن ۱۵ نفری (تمرین، مکمل، ترکیبی و دارونما) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی اسپینینگ به مدت ۱۰ هفته و هر هفته ۳ جلسه انجام شد. همچنین آزمودنی های گروه های مکمل و ترکیبی، کپسول حاوی ۵۰۰ میلی گرم عصاره کپسایسین را همراه با صبحانه معمول به مدت ۱۰ هفته دریافت کردند. اندازه گیری قد، وزن، شاخص BMI، و VO۲max در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون انجام گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کواریانس چندمتغیری و تعقیبی بنفرونی استفاده شد.نتایج: نتایج مطالعه نشان داد که مداخلات تمرین و ترکیبی (تمرین + مکمل) باعث کاهش معنادار وزن، درصد چربی و شاخص BMI نوجوانان شد (۰۰۱/۰=P). بااین وجود، مداخله مکمل اگرچه باعث بهبود متغیرها شد، ولی این تغییرات معنادار نبود. علاوه براین، افزایش معنادار Vo۲max در دو گروه تمرین و ترکیبی مشاهده شد (۰۰۱/۰=P). همچنین، میانگین تغییرات ایجادشده ناشی از گروه ترکیبی بر تمام متغیرها به طور معناداری بیشتر از گروه های تمرین و مکمل به تنهایی بود.نتیجه گیری: این یافته ها، بیانگر آثار سودمند تاثیر تعاملی تمرین اسپینینگ و مصرف کپسایسین بر ترکیب بدن و Vo۲max نوجوانان است. ازاین رو، استفاده ترکیبی از تمرینات اسپینینگ و مکمل کپسایسین به عنوان یک روش پیشگیری و کاهش وزن مناسب به نوجوانان توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

تمرین اسپینینگ ، کپسایسین ، ترکیب بدن ، VO۲max ، نوجوانان