بررسی نقش میانجی قابلیت یادگیری سازمانی در رابطه بین سرمایه اجتماعی با دانش آفرینی

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی قابلیت یادگیری سازمانی در رابطه بین سرمایه اجتماعی با دانش آفرینی  انجام گرفت. پژوهش حاضر از نظر هدف،  نوع کاربردی است و به روش همبستگی انجام شده است.روش کار: جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مدیران، معاونین و کارکنان دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی استان کرمانشاه می باشد. تعداد نمونه ۳۴۳ نفر تعیین شده است. همچنین روش نمونه گیری به صورت تصادفی طبقه ای بود. برای گردآوری داده ها از ۳ پرسشنامه محقق ساخته سرمایه اجتماعی، پرسشنامه استاندارد یادگیری سازمانی و پرسشنامه استاندارد دانش آفرینی استفاده شد. داده ها با روش مدل سازی معادلات ساختاری با کمک نرم افزار SMART PLS۲  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج مدل معادلات ساختاری نشان داد که سرمایه اجتماعی بر قابلیت یادگیری سازمانی (۷۰۶/۰ = β ۲۲/۵۷۲,= t) و قابلیت یادگیری سازمانی بر دانش آفرینی به میزان (۶۸۴/۰ = β ۱۴/۶۶۳,= t) تاثیر دارد.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که قابلیت یادگیری سازمانی نقش میانجی در رابطه بین سرمایه اجتماعی با دانش آفرینی دارد. با توجه به این یافته ها می توان گفت توجه دانشگاه ها به سرمایه اجتماعی و تقویت قابلیت یادگیری سازمانی در میان کارکنان می تواند منجر به رشد دانش آفرینی در دانشگاه ها گردد.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، قابلیت یادگیری سازمانی ، دانش آفرینی