تحلیل عملکرد رانندگان تهرانی در پذیرش سرفاصله ایمن

پژوهش حاضر با هدف شناخت تفاوت عملکرد رانندگان تهرانی در پذیرش سرفاصله زمانی ایمن بین وسایل نقلیه است. روش تحقیق، از نوع توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری، کلیه کاربران ترافیکی اعم از زن و مرد است. به عنوان نمونه پژوهش، ۳۰۰ نفر از کاربران ترافیکی (۱۳۰ نفر زن و ۱۷۰ نفر مرد) با استفاده از فرمول کوکران تعیین حجم و روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار اصلی پژوهش، پرسش نامه محقق ساخته ای است که دارای ۱۵ سوال چهارگزینه است؛ آلفای کرونباخ پرسش نامه (۸۲/.) برآورد شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات، به دلیل ناپارامتریک بودن توزیع داده ها، از روش یو من ویتنی استفاده شد. یافته های پژوهش در سطح ۹۵/. نشان داد که بین عملکرد زن و مرد در انتخاب فاصله طولی با وسیله نقلیه جلویی، در حرکت به صورت مستقیم تفاوت معنادار وجود دارد؛ اما بین عملکرد مرد و زن در انتخاب فاصله طولی با وسیله جلویی برای سبقت، به هنگام ورود به بزرگراه و در تعیین فاصله عرضی با وسایل نقلیه جانبی تفاوت معناداری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

عملکرد راننده ، سرفاصله ایمن دنباله روی ، سرفاصله زمانی