نقدی بر اقسام تصویر در اشعار عبدالجواد ادیب نیشابوری

تصویر، گرهی است از اندیشه و احساس و تخیل در محیطی از اشیاء؛ اشیائی که متعلق به زمان ها و مکان های مختلف هستند اما به وسیله کلمات در جائی، مثل خوشه پروین اجتماع کردهاند. عبدالجواد متخلص به «ادیب نیشابوری» فرزند «ملا حسین» (۱۲۸۱) هجری قمری از اهالی «بیژن گرد» نیشابور، حلقهی اتصال سبک بازگشت و رمانتیسم است. در این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی سعی داریم تا تصاویر شعر ادیب را که از منظر واقعیت و مجاز، برونگرایی و درونگرایی و کارکرد تصویر بررسی نماییم . در این میان تصاویر مجازی شعر وی از منظر انبوهی صور خیال و تصاویر اعماق از منظر صنایع ادبی به کار گرفته شده، بررسی شده اند. نتایج حاصل شده بیانگر آن است که ادیب با بهره گیری از قوه تخیلی سرشار و عاطفه ای غنی توانسته گونه های مختلف تصویر را در شعرش به کار گیرد. صور خیال، گستره اطلاعات و صنایع ادبی در شعر او بازتاب فوق العاده ای یافته است.

کلیدواژه ها:

تصویر زبانی ، تصویر مجازی ، تصویر سطح ، تصویر اعماق