تاثیر روان درمانی شناختی- رفتاری تحلیلی بر نقص توجه در دانش آموزان مضطراب

اختلال نقص توجه به مجموعه ای از مسائل از جمله تمرکز پایین جهت توجه کردن، بیش فعالی و رفتارهای مداخله گرانه گفته می شود. برخی از افراد مبتلا به این اختلال فقط علائم کم توجهی از خود بروز می دهند و عده ای دیگر نیز فقط تکانشگر و بیش فعال هستند. روابط اجتماعی ضعیف و ناموفق، عدم موفقیت در تحصیل، اعتماد به نفس و عزت نفس پایین و غیره، همگی از جمله مسائلی هستند که بیش فعالی عامل اصلی در ایجاد آن ها محسوب می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر روان درمانی شناختی- رفتاری تحلیلی بر ابعاد سوگیری توجه در دانش-آموزان دختر دارای نشانه های اضطراب بود. طرح پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه دانش آموزان دختر به تعداد ۴۱ نفر در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود. حجم نمونه شامل ۳۰ نفر بود که به صورت تصادفی ساده انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) جایگزین شدند. شرکت کننده های گروه های آزمایش و کنترل در شرایط یکسان، پرسشنامه سوگیری توجه را به عنوان پیش آزمون تکمیل کردند، سپس روان درمانی شناختی- رفتاری تحلیلی به مدت ۱۱ جلسه ۷۰ دقیقه ای بر روی گروه آزمایش اجرا گردید اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. در پایان از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۱۹ و روش آماری تحلیل کواریانس چندمتغیره و تک متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد، روان درمانی شناختی- رفتاری تحلیلی به طور معناداری بر سوگیری توجه نوجوانان دارای علائم اضطراب اجتماعی موثر بوده است. به طور کلی، نتایج پژوهش حاکی از آن بود که روان درمانی شناختی- رفتاری تحلیلی یک روش مداخله ای مناسب برای بهبود سوگیری توجه دختران نوجوان دارای علائم اضطراب اجتماعی می باشد.

کلیدواژه ها:

اضطراب اجتماعی ، روان درمانی شناختی- رفتاری تحلیلی ، سوگیری توجه