مسائل غامض (پیچیده) بتن و راهکارهای مربوط به آن

در حمله سولفاتی مجموعه ای از واکنشهای شیمیایی و فیزیکی است که بین خمیر سیمان سخت شده و یون های سولفات رخ میدهد نفوذ یونهای سولفات به داخل مواد سیمانی منجر به تشکیل فازهای مصر و حجیم همچون گچ و اترینگانت میشود که انبساط و خرابی بتن را به دنبال دارد. غلظت محلول سولفاتی در نوع و حجم فازهای تشکیل شده در پدیده اترینگایت تاثیر گذار است. در غلظتهای پایین محلول سولفاتی گچ رسوب نمی کند و تنها اترینگایت قابل مشاهده است. استفاده از پوزولان های طبیعی و مصنوعی باعث عملکرد مواد سیمانی می شود این پوزولان ها با مصرف آب آهک باعث افزایش ژل سیلیکاتی میگردد با افزایش درصد جایگزینی حجم فازهای مصر مانندگی اترینگایت و سولفات کاهش می یابد. از دیگر خرابیهای بتن از نوع شیمیایی واکنش قلیایی سنگدانه مشهور به سرطان بتن یا AAR است. واکنش زایی قلیایی - سیلیسی ایجاد شده درون بتن و فشار انبساطی و ترک دار شدن ناشی از واکنش مخرب تشکیل ژل سیلیسی قلیایی میتواند به کوتاه تر شدن عمر بتن منجر شود واکنش زایی قلیایی سیلیسی یک واکنش تدریجی می باشد که می تواند بین محلول منفذی قلیایی بتن و انواع مختلفی از سنگدانه ها روی دهد. شناخت رفتار سنگدانه به عنوان اصلی ترین تشکیل دهنده بتن در شناخت مکانیسم واکنش زایی قلیایی سیلیسی کاهش پتانسیل واکنش زایی و حتی جلوگیری از آن ضروری میباشد. یکی از عوامل کاهنده دوام بتن و کاهش مقاومت آن انبساط و ترک های ایجاد شده در بتن می باشد. در مطالعه ترکهای خود به خودی و دراز مدت ساختارهای بتنی در کشورهای مختلف نهایتا مشخص گردیده است که علت این ترک ها واکنش انبساطی بین سیمان و سنگدانه میباشد. هنگامی که در فرایند انقباض بتن تنش های کششی ایجاد شده از مقاومت کششی بتن تجاوز کنند ترک ایجاد میشود. افت یا انقباض ناشی از خشک شدن ممکن است به صورت کاهش در حجم بتن ناشی از دست دادن فیزیکی و شیمیایی آب در طی مراحل سخت شدن و در معرض هوای غیر اشباع رخ دهد.

کلیدواژه ها:

واکنش قلیایی - سیلیسی سنگدانه سرطان بتن حمله سولفاتی ، اترینگایت ، ترکهای انقباضی خشک