ساخت حسگر پیزوالکتریک هیبریدی پلی وینیلیدن-پلی آمید۱۱ با استفاده از روش الکتروریسی هم زمان

دستگاه های پزشکی از جمله ضربان سازها که در بدن قرار داده می شوند، می توانند برای درمان، تشخیص و جلوگیری از بسیاری از بیماری ها استفاده شوند. باتری های لیتیمی به طور گسترده برای تامین انرژی این دستگاه ها استفاده می شوند، اما به دلیل ظرفیت و عمر محدود آن ها، بیماران ناچار از انجام فرایند دردناک و پرریسک  نانومولد جراحی برای جایگزینی این باتری ها هستند. اخیرا به عنوان مبدل انرژی نوظهور که می تواند انرژی های بسیار کوچک زیست مکانیکی مانند ضربان قلب را به انرژی الکتریکی تبدیل کند، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. هدف از انجام این پروژه، ساخت زیست حسگر پیزوالکتریک با قابلیت ذخیره ولتاژ الکتریکی و عملکرد و زیست سازگاری مناسب برای قرارگیری به عنوان باتری ضربان سازهاست. در پژوهش های پیشین از ،)PA ۱۱( ۱۱ )-پلی آمید PVDF پلیمر پلی وینیلیدن فلوئورید ( با ضریب پیزوالکتریک زیاد بدین منظور استفاده شده است. در کار حاضر، برای افزایش خواص پیزوالکتریک این حسگر، از  و تولید ساختار هیبریدی PA ۱۱ با PVDF الکتروریسی هم زمان برای دست یابی به شکل شناسی و خواص کششی مناسب هم زمان با بهبود خواص پیزوالکتریک استفاده شده است. نتایج آزمون پیزوالکتریک افزایش قابل قبول میزان حساسیت نانوالیاف از  PA ۱۱ حجمی ۲۵% را در اثر افزودن ۷۵ mW/N تا ۶۲ mW/N  و PVDF نشان داد که نمایانگر وجود خاصیت هم افزایی   PVDF/PA ۱۱ در ترکیب ساختار تهیه شده است. نمونه ۱۱ پلی آمید  ) بیشترین خواص کششی را دارا بود و بنابراین می تواند ۷۵%:۲۵%( به عنوان نمونه بهینه پیشنهاد شود.

کلیدواژه ها:

حسگر پیزوالکتریک ، الیاف الکتروریسی شده ، پلی وینیلیدن فلوئورید ، پلی آمید۱۱