بررسی میزان افکار خودکشی و افسردگی در بیماران بستری شده با سندرم متابولیک

زمینه و هدف: افزایش شیوع جهانی سندرم متابولیک به یک مشکل عمده بهداشت عمومی تبدیل شده است. مطالعات اندکی درمورد ارتباط اختلالات روان پزشکی و سندرم متابولیک در ایران وجود دارد. بنابراین این مطالعه با هدف بررسی ارتباط افسردگی و افکار خودکشی در بیماران مبتلا به سندرم متابولیک انجام شد. مواد و روش: این مطالعه یک مطالعه توصیفی مقطعی با هدف تعیین میزان شیوع افسردگی و افکار خودکشی در بین ۱۵۰ بیمار مبتلا به سندرم متابولیک مراجعه کننده به بخش غدد بیمارستان عمومی افضلی پور در سال ۱۳۹۸ بود. از مقیاس افکار خودکشی بک، پرسش نامه افسردگی بک و پرسش نامه اطلاعات جمعیت شناختی استفاده شد. آخرین آزمایش هموگلوبینA۱C، شاخص توده بدنی، فشار خون، (کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا)، (تست تری گلیسیرید) و دور کمر براساس دستورالعمل پانل درمانی بزرگسالان۳ جمع آوری شد. برای آمارهای تحلیلی از آزمون های آنووا و تی و همچنین از آزمون پیرسون، رگرسیون چندگانه و اسپیرمن استفاده شد. یافته ها: تعداد ۵۲/۶ درصد از شرکت کنندگان مرد، ۸۷/۳ درصد متاهل و ۷۷/۴ درصد ساکن شهر بودند. ۵۹/۴ درصد افسردگی داشتند و شیوع افکار خودکشی بینشان بالا بود. ۵۰ درصد نمونه ها افکار خودکشی و ۸ درصد آمادگی برای خودکشی داشتند. بین افکار خودکشی با میانگین سن، طول مدت بیماری، شاخص توده بدنی، میانگین سطح هموگلوبین A۱C، قند خون ناشتا و افسردگی همبستگی مثبت و بین نمره خودکشی و سطح کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا همبستگی منفی و معنادار وجود داشت. نتیجه گیری: آگاهی از این عوامل در شناسایی افراد پرخطر می تواند سودمند واقع شود. پیشنهاد می شود توجه ویژه ای به ابعاد مختلف مسائل روان پزشکی مربوط به افراد مبتلا به سندرم متابولیک شود.

کلیدواژه ها:

Depression ، Suicidal ideation ، Metabolic syndrome ، Biomarkers ، افسردگی ، افکار خودکشی ، سندرم متابولیک ، نشانگرهای زیستی