خوانایی گزارش های مالی بانک ها و حق الزحمه حسابرسی: شواهدی از ایران

افشای حسابداری از طریق انتشار گزارش­های مالی سالانه شرکت ­ها صورت می ­گیرد. اطلاعات افشاشده باید دارای ویژگی­ های مناسبی باشد که قابلیت درک برای گروه ­های استفاده کننده را تسهیل نماید. از طرفی اعتبار گزارش ­های مالی با استخدام حسابرسان مستقل ایجاد می ­شود که هزینه­ های حسابرسی قابل توجهی را برای دستیابی به این اعتبار ایجاد می ­کند. خوانایی گزارش ­های مالی یکی از مسایلی است که بر عملکرد اعتباردهی حسابرس و هزینه ­های حسابرسی اثرگذار است. به نظر می ­رسد، گزارش­ های مالی سالانه پیچیده که خوانایی کم تری دارند، باعث افزایش میزان آزمون­ های موردنظر حسابرسان شوند و برعکس گزارش­ های مالی با خوانایی بالا، آزمون ­های اثباتی حسابرس، زمان و هزینه رسیدگی را کاهش دهند. هدف از بررسی پژوهش حاضر ارزیابی اثر خوانایی گزارش ­های مالی بانک­ های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بر حق الزحمه حسابرسی طی سال­ های ۱۳۸۳ تا ۱۴۰۰ است. برای این منظور ۱۰ بانک پذیرفته شده طی این سال ­­ها با روش پنل نامتوازن موردبررسی قرار گرفتند. برای سنجش خوانایی گزارش ­های مالی از سه شاخص فاگ، فلش و طول گزارش استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که خوانایی گزارش ­های مالی بر حق الزحمه حسابرسی اثر دارد، اما حسابرسی نخستین شدت این ارتباط را تقویت نمی ­کند. هم چنین نتایج نشان داد که دوره تصدی حسابرسان نقش تعدیل­گر برای ارتباط خوانایی و حق الزحمه های حسابرسی ایفا می ­کند.

کلیدواژه ها:

Readability of financial statements ، Audit Fee ، Fog Index ، Flesch Index ، Length of financial statements