جایگاه رساله ابدال الادویه رازی در سنت داروشناسی و داروسازی دوره اسلامی
محل انتشار: مجله تاریخ علم، دوره: 11، شماره: 1
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 132
فایل این مقاله در 47 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JIHS-11-1_005
تاریخ نمایه سازی: 10 بهمن 1402
چکیده مقاله:
سابقه توجه پزشکان و داروشناسان به ابدال (جایگزینی) داروهای ساده با داروهای دیگر دست کم به سده یکم میلادی و اشارات پراکنده دیوسکوریدس در ماتریا مدیکا (در متون دوره اسلامی: هیولی الطب یا الحشائش) بازمی گردد. اما کهن ترین سیاهه ای که از داروهای قابل جایگزینی با یکدیگر به دست آمده، فصل بیست و پنجم از مقاله هفتم کناش پاولوس آیگینایی (بولس اجانیطی) است که در میانه سده هفتم میلادی و بر اساس دیدگاه های جالینوس (۱۲۹- ح۲۱۶م) پدید آمده است. گویا پزشکان دوره اسلامی توجه بیشتری به موضوع ابدال ادویه داشته اند و تک نگاری هایی نیز در این باره نوشتند. در این مقاله نشان داده می شود که از میان این آثار، روایتی عربی از متنی منسوب به داروشناسی به نام بدیغورس و رساله ابدال رازی تاثیری چشمگیر بر تقریبا همه آثار داروشناسی دوره اسلامی، تا سده ۱۲ق، داشته اند و البته رساله رازی به نوبه خود سخت تحت تاثیر رساله بدیغورس بوده است.
کلیدواژه ها:
ابدال الادویه ، الاعتماد فی الادویه المفرده ، ابن بیطار ، ابن جزار ، ابن سمجون ، ابن ماسویه ، ابوریحان بیرونی ، بدل ، بدیغورس ، جامع الادویه المفرده ، الجامع لمفردات ، جایگزینی داروهای ساده ، رازی ، الصیدنه
نویسندگان
یونس کرامتی
استادیار، پژوهشکده تاریخ علم، دانشگاه تهران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :