رابطه بین علم حقوق و دانش سلامت

سلامت فردی، به عنوان یکی از مهمترین مولفه های کرامت هر انسانی محسوب می شود. از این روی در مبانی حقوق داخلی و حقوق بین الملل حق برخوداری با عناوین مختلف ، حق بر سلامتی، حق بر غذا، حق بر هوا مورد توجه قرار گرفته است. سلامتی به عنوان یکی از حقوق بنیادین بشری در نظام بین المللی حقوق بشر به رسمیت شناخته شده است. حوزه های مربوط به سلامتی متنوع بوده و دارای ابعاد گوناگونی است و این امر نیز عاملی برای دشواری تعریف حق مزبور شده است. در اسناد حقوق بشری عمدتا از سلامت جسمی و روانی و بعضا از سلامت معنوی و اجتماعی حمایت شده است. دولت ها نیز به طور کلی در ارتباط با تامین و تضمین این حق دارای مسوولیت های معینی می باشند .واضح است که دولت ها نمی توانند به طور کامل سلامتی و مطلوب بودن سلامتی افرادرا تضمین نمایند اما دولت ها می توانند شرایطی را فراهم آورند که در آن سلامتی افراد مورد حمایت قرار گیرد و دستیابی به سلامتی ۱ برای افراد ممکن گردد .حق بر سلامت جایگاه استواری در اسناد حقوق بشری و عرف بین المللی دارد و می توان آن را در شمار اصول کلی پذیرفته شده نظام های حقوقی توسعه یافته دانست. این حق در شمار حقوق نسل دوم حقوق بشری بر شمرده شده است.

کلیدواژه ها:

علم حقوق ، دانش سلامت ، حق بر سلامتی ، قوانین بین المللی ، قوانین ایران