نقش برنامه ریزی فرهنگی مبتنی برآینده پژوهی در دفاع غیرعامل

این مقاله با تبیین جامعه شناختی، به بررسی تاثیر آیندهپژوهی فرهنگی بر پدافند غیرعامل، با استفاده از روش اسنادی وتاکید برادبیات نظری تحقیق برگرفته از نظریه نظام فرهنگی پارسنز، جامعه فراصنعتی دانیل بل، جامعه اطلاعاتی کاستلزمی پردازد. برای تحقق این امر، دربخش اسنادی از اغلب اسناد مربوط به ادبیات وپیشینه پژوهشی داخلی وخارجی فیش برداری شده است. اندیشمندان تحت تاثیر بنیانهای هستی شناسی ومعرفت شناسی خود، دیدگاه هایی خاص درموردبرنامه ریزی فرهنگی دارند به همین علت بابازخوانی متون، دیدگاه آنها درمورد آیندهپژوهی وتاثیر آن دربرنامه ریزی فرهنگی مشخص گردیده است. توجه به مشکلات و بی ثباتیهای جامعه مدرن و تغییر چشمانداز امنیت، مفهوم سازی دوباره فرضیات فرهنگی سیاسی وضرورت ژرف اندیشی آینده در فعالیتهای مدیریتی را بیشترازگذشته ضروری کرده است. درچنین شرایطی، مطالعات آینده پژوهی خصوصا در حوزه فرهنگ، مقوله ای ضروری ومرتبط با هویت وامنیت است. پرسش اساسی آن است که چگونه در جامعه اطلاعاتی با تغییرات زیاد عرصه فرهنگی و انبوه داده هاو یا سردرگمی و ابهام موجود بتوانیم، تصمیمگیری بهتری داشته باشیم. مطالعات اسنادی نشان میدهد که منافع مادی و معنوی ما در گرو طراحی صحیح برای آینده ی فرهنگی است واز آنجا که دفاع غیرعامل با برنامه ریزی فرهنگی جامعه ارتباط تنگاتنگی دارد. با برنامه ریزی فرهنگی مبتنی برآینده پژوهی می توان موجب تقلیل آسیب ها وکاهش آسیب پذیریهای فرهنگی درمواقع بحران شد.

کلیدواژه ها:

آینده پژوهی فرهنگی ، پدافند غیرعامل ، برنامه ریزی فرهنگی ، آسیب پذیری فرهنگی ، جامعه اطلاعاتی.