ناتوی فرهنگی و لزوم مهندسی فرهنگی در حوزه علوم انسانی

کشورهای اروپای غربی و ایالات متحده آمریکا در پاسخ به سیاست اتحاد جماهیر شوروی، طرح پیمان دفاعی دائم را در آوریل ۱۹۴۹ م، موسوم به سازمان آتلانتیک شمالی »ناتو« پیریزی نمودند، که اهداف اصلی آن همکاری نظامی – سیاسی میان اعضا ء آن است. اما متاسفانه ناتو از قالب اصلی خود »خروج موضوعی« یافت و عملا در جهت اهداف و سیاستهای خودکامه غرب فعالی ت میکنند. ناتوی فرهنگی در واقع اتحادیه کنسرسیومی نرم افزاری، رسانه ای از اعضای ناتو است که با بمباران افکار عمومی جامعه هدف، تغ ییر هویت فرهنگی آنان و سپس تغییر رژ یمهای سیاسی را دنبال میکند. به عبارت دیگر رویکرد اصلی ناتوی فرهنگی جنگ نرم و هدف اصلی آن نابودی هویت ملی جوامع بشری است. در این نوشتار برای واکاوی موضوع، تحلیلی بر پیدایش و ارکان ناتو، تبارشناسی موضوع، ابزارها و ویژگیهای ناتوی فرهنگی پرداخته و به شیوه ها و راهبردهای ناتوی فرهنگی چون تخریب بنیانهای فکری و اعتقادی، اشاعه و توسعه وسایل الکترونیک ی و ارتباط جمعی، ایجاد اختلاف، هدایت افکار عمومی اشاره شده و در ادامه به اهداف و انگیزه های ناتوی فرهنگی همچون جلوگیری از تمدن اسلامی، نابودی هویت ملی جامعه بشری، تسلط بر تحولات کشورهای هدف، سازماندهی و حفظ انسجام تمدن غربی، تبلیغ و ترویج اندیشه های سکولار، توده گرایی میپردازد و در پایان راهکارها و پیشنهادهایی مبنی بر مهندسی فرهنگی کشور در حوزه علوم انسانی، به عنوان پدافند غیرعامل مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

ناتوی فرهنگی ، مهندسی فرهنگی ، علوم انسانی