ارتباط میزان اضطراب دندانپزشکی کودکان ۴ تا ۱۱ ساله با رفتار حین درمان آنها

سابقه و هدف: یکی از اهداف حرفه ی دندان پزشکی کودکان ترویج نگرش مثبت و بهبود سلامت دندانی جامعه است. درصد نیازهای درمانی برآورده نشده در دندآن های شیری و دائمی در کودکان بالاست و ترس و اضطراب دندان پزشکی یکی از عوامل دخیل در این امر است. این مطالعه با هدف ارزیابی ارتباط میزان اضطراب دندان پزشکی کودکان ۴ تا ۱۱ساله با رفتار حین درمان آن ها انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه ی توصیفی و مقطعی، ۲۷۲ کودک مراجعه کننده به مطب های تخصصی دندان پزشکی کودکان ارزیابی شدند. پس از اخذ رضایت از والدین، پرسش نامه ای حاوی اطلاعات دموگرافیک کودکان شامل سن، جنسیت، موقعیت کودک در خانواده و سابقه ی کار دندان پزشکی در اختیار والدین کودک قرار گرفت. در اتاق انتظار، ترس و اضطراب کودک با دو مقیاس استاندارد Facial Image Scale و Children’s Fear Survey Schedule–Dental Subscale ارزیابی شد. پس از انجام درمان، دندان پزشک شاخص Frankle را به منظور ارزیابی رفتار کودک ثبت کرد. داده های به دست آمده در نرم افزار SPSS نسخه ی ۲۰ وارد و با آزمون کای اسکوئر آنالیز شد. یافته ها: میانگین امتیاز کسب شده در آزمون CFSS-DS برای کودکان ۲۸/۰۸ بود. بین سن (۰/۰۰۸=P) و سابقه ی مراجعه به دندان پزشک (۰/۰۰۶=P) با سطوح اضطراب ارتباط معنی دار آماری وجود داشت. کودکانی که در شاخص FIS، در گروه خیلی خوش حال قرار داشتند و CFSS-DS، در گروه مضطرب قرار گرفتند، با شاخص FBRS، رفتار قطعا منفی بیشتری نشان دادند (۰/۰۰۰=P). نتیجه گیری: اضطراب دندان پزشکی در کودکانی که سن بیشتر و سابقه ی مراجعه به دندان پزشک دارند، کمتر است. کودکان مضطرب رفتار منفی بیشتری را حین درمان نشان می دهند.

کلیدواژه ها:

Child behavior ، Dental anxiety ، Dental fear ، اضطراب دندان پزشکی ، رفتار کودکان ، ترس دندان پزشکی