تاکید بر ارتقا حضور معلولین در طراحی فضاهای شهری گنبدکاووس (نمونه موردی: حدفاصل خیابان های سرابی، وحدت، ولیعصر و خیام شهر)

با وجود اینکه در کشور ایران درصد قابل توجهی از جامعه را افراد معلول تشکیل می دهند اما مساله توان بخشی معلولان که مناسب سازی محیط شهری نیز جزئی از آن محسوب می شود، بحثی جوان و در عین حال رو به رشد است. بنابراین در این پژوهش فرض بر این است که با حضور معلولین در شهر پویایی شهر افزایش چشمگیری پیدا می کند و پرسش پژوهش نیز بر این استوار است تا چه حد فضاهای شهری در شهر گنبدکاووس برای عبور و مرور معلولان مناسب طراحی شده است؟ علت انتخاب این محدوده در شهر گنبد کاووس بدان دلیل است که این خیابان ها جزء فضاهای پرتراکم و اصلی شهر محسوب می شوند. در پژوهش حاضر براساس روش تحلیل محتوایی متن و براساس تکرار گزاره ها به تدوین مبانی نظری تحقیق پرداخته شده است. تجزیه و تحلیل اطلاعات به روش تحلیلی تکنیک سوات و کمی سازی سوات صورت می پذیرد. نتایج بررسی نمونه موردی نیز نشان می دهد که استراتژی های پژوهش حاضر برای محدوده حدفاصل خیابان های سرابی، وحدت، ولیعصر و خیام شمالی با توجه به کمی سازی سوات موثر است و محدوده به راهبردهای پیشنهادی واکنش مثبت نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

فضاهای شهری ، معلولین ، حضورپذیری ، گنبد کاووس