قاعده ی الواحد : قاعده ای هلنی مآبی؛ درایش فلوطین بر فارابی در مسئله ی صدور

قاعده ی الواحد به مثابه ی مقدس ترین قاعده در فلسفه ی اسلامی پیشینه ای در فلسفه ی یونان و دوره ی یونانی مآبی دارد.ملطائیان با طرح آرخه ،درصدد ارجاع کثرات موجود در جهان به وحدت بودند و در این سنت نقدی که آناکسیماندروس به تالس در مورد آرخه بودن آب دارد، از نخستین صورت های اجمالی قاعده است. در فلسفه ی هلنی نیز بنیان نظریه ی نحوه ی صدور فلوطین همین قاعده است.در این پژوهش ابتدا نظریه ی فیض فلوطین و کیفیت صدور عقل و نفس از احد فلوطین و تاثیر پذیری او از یونان سپس درایش او بر فارابی در مباحث چگونگی و مراتب صدور،مساله ی فیض ، ضروری بودن خلقت، عقول عشره و واسطه گرفتن در نظام خلقت ،بررسی می شود. بررسی پیشینه ی این قاعده آزمون خوبی در مقابل کسانی است که قائل به گسست میان فلسفه ی اسلامی و یونان هستند و از این نظر ما را در داوری میان نسبت میان فلسفه ی اسلامی وسنت یونانی مآبی یاری می رساند. فلسفه ی فارابی تحت تاثیر کتاب اثولوجیا آمیخته با سنت نوافلاطونی است واز این جهت ۱ صبغه ای یونانی هلنی دارد .از آنجا که به دلیل تاثر فلوطین از یونان،فلسفه ی اورا یونانی مآبی می نامیم به دلیل تاثر فارابی از سنت یونانی مآبی در مساله ی فیض،می توان قاعده ی الواحد در سنت اسلامی را قاعده ای یونانی مآبی،مآبی دانست.

کلیدواژه ها:

الواحد ، صدور ، فیض ، فارابی ، فلوطین ، یونانی مآبی مآبی