بررسی رابطه ی بین شخصیت با رضایت از زندگی و امید به آینده در بین زنان خانه دار

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین شخصیت با رضایت از زندگی و امید به آینده در میان زنان خانهدار است. پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی است. جامع آماری پژوهش شامل کلیه زنان خانه دار شهرستان آباده که در سال ۱۴۰۲ بودند. حجم نمونه بر اساس فرمول مورگان ۳۷۵ نفر است که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه پنج عاملی نئو ، پرسش نامه ۵ سوالی رضایت از زندگی (SWLS) و پرسش نامه ۱۲ سوالی امید به زندگی اشنایدر است. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۴ و با روش همبستگی و رگرسیون چند متغیره همزمان تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که هر یک از متغیرهای ویژگیهای شخصیتی شامل گشودگی ، وجدان گرایی، برون گرایی و توافق پذیری با رضایت از زندگی و امید به آینده رابطه مثبت و معناداری دارد در حالیکه ویژگی روان رنجوری با رضایت از زندگی و امید به آینده رابطه منفی و معناداری دارد به عبارتی نتایج پژوهش نشان داد که ویژگیهای شخصیتی میتوانند ۲۰/۱۰ درصد از رضایت از زندگی و ۱۹/۴۰ درصد از امید به زندگی را پیش بینی کنند. یافته ها حاکی از آن است که ویژگیهای شخصیتی با رضایت از زندگی و امید به آینده همبستگی معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

شخصیت ، امید به آینده ، رضایت از زندگی ، زنان خانه دار