بررسی کنایات در در ۱۰ قصیده ابتدایی دیوان فخرالدین عراقی

  • سال انتشار: 1402
  • محل انتشار: چهاردهمین کنفرانس بین المللی پژوهش های مدیریت و علوم انسانی در ایران
  • کد COI اختصاصی: ICMHSR14_090
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 64
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

علیرضا علی زاده

کارشناسی آموزش زبان فارسی ، دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید رجایی ارومیه،ارومیه،ایران.

سهراب سهراب نیا

کارشناسی آموزش زبان فارسی ، دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید رجایی ارومیه،ارومیه،ایران.

عرفان حسین پورقوشچی

کارشناسی آموزش زبان فارسی ، دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید رجایی ارومیه،ارومیه،ایران.

پوریا محمدزاده

کارشناسی آموزش زبان فارسی ، دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید رجایی ارومیه،ارومیه،ایران.

چکیده

کنایه یکی از روش های اصلی بیان معانی و صورخیال است که برای پرهیز از وضوح سخن و اطناب کلام و نیز تاثیرگذار تر کردن سخن به صورت پوشیده گویی در گفتار و نوشتار به کار برده می شود. کنایه نوعی بیان غیر مستقیم است که در تاثیرگذاری سخن خواه منظوم و خواه منثور نقش مهم ایفا می کند. فخرالدین عراقی یکی از شعرای قرن هفتم هجری می باشد که شعرهایش بیشتر مضامین عرفانی دارد و از فن کنایه بسیار بهره برده و علاقه بسیاری به بیان غیرمستقیم کلام یعنی کنایه داشت. نویسنده این تحقیق سعی کرده این هنر بیانی را در قصاید این شاعر از جهت انواع کنایه بررسی کرده و مفهوم هر یک را بیان کند.

کلیدواژه ها

فخرالدین عراقی، کنایه، قصیده، سبک عراقی

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.