مصونیت سازمان های بین المللی غیردولتی: عدم وفاق در رویه بین المللی و دکترین

نقش سازمان های بین المللی غیردولتی در نیم­ قرن اخیر ارتقا یافته و حیطه فعالیت ­ها آن ها موسع شده است. سازمان­های غیردولتی علی­رغم اینکه در حقوق بین الملل به عنوان تابعان فرعی شناخته می شوند و بنای تاسیس و شکل گیری آن ها توسط اشخاص خصوصی و به موجب قوانین داخلی کشورهاست، اما جایگاه مهم و عملکردتاثیرگذار برخی از آن ها در جامعه بین­المللی موجد طرح مسائل حقوقی متعدد شده است. ازجمله در مقاله به این موضوع پرداخته خواهد شد که آیا سازمان­ های مذکور، مشابه سازمان­های بین ­المللی بر مبنای برخورداری از شخصیت حقوقی بین ­المللی، کارکردگرایی یا ساختارگرایی، برخوردار از مصونیت هستند یا خیر؟ در پاسخ به سوال فوق و به عنوان فرضیه تحقیق، مطرح است که در مورد اعطای مصونیت به سازمان­ های بین ­المللی غیردولتی، دولت­ها در رابطه با معدودی از سازمان ­ها عملکرد گزینشی دارند و در مورد مبنای مصونیت نیز رهیافت جدیدی مشتمل بر کارکردگرایی و ساختارگرایی مطرح است. به این ترتیب، مختلط­ بودن اداره یا تامین مالی، ایفای ماموریتی مرتبط با منافع بین ­المللی عمومی و شناسایی رسمی در چارچوب یک معاهده چندجانبه یا قطعنامه های مکرر یک سازمان­ بین­ المللی دولتی ازجمله شاخص ­های اعطای مصونیت مطرح هستند.

کلیدواژه ها:

سازمان های بین المللی غیردولتی ، مصونیت ، شخصیت حقوقی بین المللی ، کارکردگرایی ، ساختارگرایی