اقدام پژوهی :چگونه توانستم مشکل دروغگویی یکی از دانش آموزان پایه پنجم(مبین) را برطرف سازم؟

کودکان به عنوان یکی از گروههای سنی آسیب پذیر در معرض انواع اختلالات رفتاری )خودسری، طغیان، دزدی، جرایم جنسی، اعتیاد، بیبند و باری و دروغگویی( قرار دارند. در آسیب شناسی اختلالات شخصیتی کودک، روان شناسان رشد به مقتضیات خاص مراحل رشد،و روانشناسان یادگیری اجتماعی به شرایط و مقتضیات محیطی کودک توجه دارند. دروغگویی یکی از اختلالات رفتاری است که پدر ومادر و اطرافیان کودک با آن دست به گریباناند. خانواده اولین پایگاهی است که کودک در آنجا مورد تربیت و آموزش قرار میگیرد وپدر و مادر اولین معلمهای کودک هستند. بنابراین نوع باورها، ارزشها، انتظارات و اسنادهای آنان شکل دهنده رفتار کودک میباشد .کمبود یا عدم آگاهی والدین و مربیان درباره علت و انگیزه دروغگویی در کودکان و چگونگی اصلاح این اختلال باعث میشود تا هنگاممواجهه با دروغگویی کودک، واکنشهای نادرستی از خود بروز دهند. بطوریکه بسیاری از والدین و مربیان به جای مداخله به موقع ومناسب به تنبیه و طرد کودک روی میآورند .لذا هدف از نگارش این اقدام پژوهی افزایش آگاهی و اطلاعات والدین، مربیان و دست اندرکاران تعلیم و تربیت است، تا بتوانند مشکل دروغگویی کودک را در مراحل اولیه تشخیص داده و به اصلاح آن بپردازند. زیرا اگر بهموقع و با اطلاعات درست به انجام یک سلسله اقدامات نپردازند، در آینده نه چندان دور این کودک به نوجوانی تبدیل خواهد شد که دارای یک یا چند اختلال شخصیتی و رفتاری میباشد. کودکان، زنان و مردان فردایند باید برای تربیتشان کوشا باشیم به امید اینکه فرزندان صادقی بپرورانیم تا بتوانند جادهای روشن به سوی آیندهای موفق با تکیه بر صداقت خویش ترسیم کنند.

کلیدواژه ها:

دروغ ، دروغگویی ، صداقت ، دانش آموز ، والدین ، اختلال