تاثیر تمرینات ترکیبی بر بیان ژن نوروگلین-۱، شاخص تعادل و ترکیب بدن در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

زمینه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری مزمن سیستم عصبی مرکزی است که مغز و نخاع را درگیر می کند و باعث ایجاد اختلال در هدایت جریانات عصبی و الکتریکی می شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر هشت هفته تمرینات ترکیبی بر بیان ژن نوروگلین-۱، شاخص تعادل و ترکیب بدنی در بیماران مبتلا به MS بود. روش تحقیق: به این منظور، ۳۰ زن از بین زنان مبتلا به MS با میانگین سنی ۷۹/۴±۴۷/۷ سال، و وزن ۵/۵±۶۹/۷۰ کیلوگرم ساکن شهر مشهد انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) تقسیم گردیدند. گروه تجربی تمرینات ترکیبی شامل تمرینات مقاومتی با شدت ۶۵ تا ۸۵ درصد یک تکرار بیشینه و تمرینات هوازی با شدت۶۰ تا۷۰ درصد حداکثر ضربان قلب را به مدت هشت هفته، سه روز در هفته و به مدت ۴۵ دقیقه در هر جلسه انجام دادند؛ اما گروه کنترل در طول این دوره، در هیچ گونه برنامه ورزشی شرکت نداشتند. نمونه خون از ورید بازویی قبل و ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، به صورت ناشتا گرفته شد. بیان ژن نوروگلین-۱ با استفاده از روش Real Time PCR تعیین گردید. شاخص تعادل به وسیله آزمون های BDI و TUG و ترکیب بدن با استفاده از دستگاه بادی آنالایزر اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل و وابسته در سطح معنی داری ۰/۰۵≥p تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: تمرینات ترکیبی باعث افزایش معنی دار بیان ژن نوروگلین-۱ (۰/۰۰۱=p)، تعادل ایستا (۰/۰۰۱=p)، تعادل پویا (۰/۰۰۱=p)، توده بدون چربی (۰/۰۰۱=p) و کاهش معنی دار توده چربی (۰۰۱/۰=p) افراد MS گردید. نتیجه گیری: بر اساس یافته های تحقیق حاضر، تمرینات ترکیبی با افزایش عوامل تاثیرگذار در بیماری MS، می تواند باعث بهبود این شرایط شود.

کلیدواژه ها:

تمرین ورزشی ، نوروگلین-۱ ، تعادل ، ترکیب بدن ، بیماری مولتیپل اسکلروزیس