سنجش عملکرد اثر بخش در بانکهای ایران با نگاه استراتژیک و رویکرد مدل امتیازات متوازن

در اغلب فرایندهای تجاری با تفکر سنتی به عملکرد سامان می نگرند و تنها بر اساس یکی از ملاحظات داده های مالی با حسابداری که مبتنی بر بهره وری کارخانه است، از قبیل بازگشت سرمایه، سود هر سهم، کارایی کار مستقیم، و بکارگیری ماشین آلات توجه می کنند. متاسنه، بسیاری از این علائم بی اثر هستند و بجای کیفیت، تاکید بیشتری بر کمیت دارند. آنها به رفتار اشتباه، قدرت پیش بینی کم، انجام ندادن تغییرات کلیدی تجارت تا زمانی که دیر شده باشد، نداشتن فرایندهای وظایف متقاطع، نداشتن ملاحظات انعطاف پذیر در سنجش موارد ناملموس از قبیل سرمایه فکری نیز امتیاز می دهند. از آنجا که معیارهای مالی تصمیمات گذشته را منعکس می کنند و بر عواملی که ایجاد ارزش می کنند و بر موفقیت مالی اتی تاثیر می گذارند، تمرکز ندارند، در این مقاله سعی شده است تا با استفاده از مدل امتیازات متوازن که به جای صرف تمرکز بر مسایل مالی، بر چندین محور عمده متمرکز است، نوعی سنجش عملکرد اثر بخش در بانکهای ایران را پیشنهاد نماید. از آنجا که هنوز امکانات پیاده سای این مدل میسر نیست به ارایه معیارها و مدل سنجش عملکرد اکتفا شده است و مدل در عمل مورد آزمایش قرار نگرفته است تا توانایی های آن مورد آزمیاش قرار گیرد.