بررسی راهکارهای اجرای فرآیند یادگیری خودگردان در دوره تحصیلی ابتدایی

در دهه های اخیر، تغییرات چشمگیری در فرآیند آموزش و یادگیری به وجود آمده است و راهکارهای نوین در حوزه یادگیری خودگردان به عنوان یکی از پدیده های جذاب این تحولات مطرح می شود. با پیشرفت فناوری و نگاه های نوین به فرآیند تعلیم و تربیت، یادگیری خودگردان به عنوان یک رویکرد مبتنی بر خلاقیت و فعالیت های تجربی، جایگاه خود را گسترش داده و در دوره تحصیلی ابتدایی جلب توجه کرده است. امروزه با گسترش روش های نوین آموزشی و استفاده از فناوری در محیط های آموزشی، مفهوم یادگیری خودگردان به عنوان یک ابزار کلیدی در تربیت نسل جدید مطرح می شود. این رویکرد از دیدگاه تربیتی به دنبال توسعه فرآیند یادگیری با تاکید بر تفکر انتقادی، حل مسائل، و تجربه خودگردانی است. در این مقاله، سعی شده است تا به بررسی راهکارهای نوین در فرآیند یادگیری خودگردان در دوره تحصیلی ابتدایی پرداخته شود. این بررسی نه تنها به مفاهیم و اصول این رویکرد می پردازد، بلکه به تجارب عملی در محیط های آموزشی نیز می پردازد تا نقاط قوت و ضعف این رویکرد را به وضوح برجسته کند. در پیشروی به سوی یک فرآیند یادگیری مبتنی بر خلاقیت و تجربه، رویکرد یادگیری خودگردان به عنوان یک ابزار نوین در زمینه آموزش و پرورش ظهور کرده است. این رویکرد، با تاکید بر تعامل فعال دانش آموزان و ترویج تفکر انتقادی، به دنبال تربیت نسلی از افراد خودآگاه، خودمختار، و با توانمندی های گسترده در دوره تحصیلی ابتدایی می باشد. در این مقاله، نقد و بررسی این رویکرد به عنوان یک راه حل نوین در بهبود فرآیند یادگیری دانش آموزان در دوران ابتدایی ارائه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

یادگیری خودگردان ، فناوری ، روش یادگیری ، آموزش ابتدایی.