اثربخشی آموزش مهارت های همدلی بر خودشیفتگی و زورگویی دانش آموزان زورگو

مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های همدلی بر خودشیفتگی و زورگویی دانش آموزان زورگو انجام شد. این پژوهش، به روش نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه انجام گرفت. جامعه آماری شامل دانش آموزان زورگو مشغول به تحصیل در دوره اول متوسطه در شهرستان سامان استان چهارمحال و بختیاری در نیمسال دوم تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ بود. در این پژوهش تعداد ۴۰ دانش آموز زورگو با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل گمارده شدند (در هر گروه ۲۰ دانش آموز). دانش آموزان گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای در طول دو ماه تحت آموزش مهارت های همدلی قرار گرفتند. در حالی که که دانش آموزان حاضر در گروه گواه از دریافت این مداخلات در طول انجام پژوهش بی بهره بودند. در این پژوهش از مقیاس قلدری ایلی نویز (اسپلیج و هولت، ۲۰۰۱) و خودشیفتگی (راسکین و تری، ۱۹۸۸) استفاده شد. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با استفاده از نرم افزار آماری ۲۳SPSS تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش مهارت های همدلی بر خودشیفتگی (۰۰۱/۰p<) و زورگویی (۰۰۱/۰p<) دانش آموزان زورگو تاثیر معنادار داشته است. بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که آموزش مهارت های همدلی با تمرکز بر مهارتهای دانش افزایی، ترکیب، کاربستن، ارزشیابی، تحلیل می تواند به عنوان یک روش کارآمد جهت کاهش خودشیفتگی و زورگویی دانش آموزان زورگو مورد استفاده گیرد.

کلیدواژه ها:

آموزش مهارت های همدلی ، خودشیفتگی ، زورگویی