مقایسه اثربخشی آموزش ایمن سازی در برابر استرس و آموزش خودشفقت ورزی بر حس عاملیت، تنظیم هیجانی در نوجوانان پسر

هدف از این پژوهش مقایسه اثربخشی آموزش ایمن سازی در برابر استرس و آموزش خودشفقت ورزی بر حس-عاملیت، تنظیم هیجانی در نوجوانان پسر شهر اهواز بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و گروه گواه و مرحله پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش کلیه نوجوانان پسر شهر اهواز در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود، که از میان آنها ۷۵ دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم، بصورت روش تصادفی مرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه (هر گروه ۲۵ نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش اول تحت آموزش ایمن سازی در برابر استرس مایکنباوم (۲۰۰۸) طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای و گروه آزمایش دوم تحت آموزش خودشفقت ورزی گیلبرت (۲۰۰۹) طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای قرار گرفتندوبرای گروه گواه مداخله ای انجام نشد. ابزارهای مورد استفاده شامل مقیاس حس-عاملیت وودی (۲۰۱۳) و پرسش نامه سبک های تنظیم شناختی هیجان فرم کوتاه گارنفسکی و کرایج (۲۰۰۲) بود. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری و تعقیبی بونفرونی در نرم افزار SPSS-۲۳ تحلیل شدند. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که آموزش ایمن سازی در برابر استرس و آموزش خودشفقت ورزی بر حس عاملیت، تنظیم هیجانی مثبت و منفی نسبت به گروه گواه در نوجوانان پسر تاثیر داشته(۰۰۱/۰>p) و هم چنین مشخص شد آموزش ایمن سازی در برابر استرس در افزایش حس عاملیت و تنظیم هیجانی مثبت و کاهش تنظیم هیجانی منفی، نسبت به آموزش خودشفقت ورزی اثربخشی بیشتر داشته است (۰۰۱/۰>p). نتایج در مرحله پیگیری نیز پایدار بود. ازاین رو بکارگیری روش آموزش ایمن-سازی در برابر استرس به عنوان یک مداخله موثرتر می تواند جهت افزایش حس عاملیت و تنظیم هیجانی مثبت و کاهش تنظیم هیجانی منفی نوجوانان پسر مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

ایمن سازی در برابر استرس ، خودشفقت ورزی ، حس عاملیت ، تنظیم هیجانی