لزوم درنظرگیری پارامترهای ژئوتکنیکی خاک از منظر موازین محیط زیستی در توسعه مناطق شهری به منظور کاهش خسارات سیلاب

از جمله مهم ترین دلایل افزایش خسارت های سیلاب در بی توجهی به ملاحظات ژئوتکنیک خاک در مناطق توسعه شهری است. از دیدگاه ژئوتکنیک محیط زیستی، بی توجهی به جایگاه و کارکرد بررسی ویژگی های ژئوتکنیک خاک ها در مکان یابی صحیح و ارزیابی های آثار توسعه شهری بر محیط زیست (EIA) منجر به تشدید خسارت های سیلاب شده است. بر این اساس، پیش نیاز توسعه، در نظر گرفتن قوانین محیط زیست و نظام استاندارد متناسب با شرایط منطقه و اقلیم برای کنترل و مدیریت سیلاب با رعایت هنجارهای مرتبط با ژئوتکنیک محیط زیستی خواهد بود. معدود مطالعات انجام شده نشان می دهد، انجام EIA با هدف بررسی آثار اندرکنش خصوصیات مکانیکی خاک و فعالیت عمرانی در کاهش تخریب محیط زیست می تواند گامی موثر باشد. بر این اساس، ورود متخصصان حوزه ژئوتکنیک محیط زیستی، با دید حفاظت و مدیریت محیط زیست برای بازبینی یا تعریف معیارها و شاخص های نو در آیین نامه های سازمان حفاظت از محیط زیست پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

Land degradation ، floods ، environmental geotechnics ، landslides ، subsidence