معرفی گونه های گیاهی مناسب برای پارک های جنگلی در مناطق بیابانی و کویری (مطالعه موردی: جنگل‎های گز شهرستان های ورامین و پیشوا)

پروژه‎ های جنگل‎کاری و ایجاد پارک های جنگلی در مناطق خشک نیازمند انجام مطالعات دقیق منابع پایه شامل بررسی‎های اقلیمی، وضعیت منابع آب، بررسی شرایط خاک و زمین و تطبیق شرایط منطقه با نیازهای گونه های گیاهی و نیاز آبی آنها، تعیین حداقل و حداکثر دمای قابل تحمل برای گونه های پارک های جنگلی اکوسیستم جنگلی هستند که منشا آنها طبیعی، نیمه ‎طبیعی یا انسان ساخت است و برای اهداف مختلفی مثل تفرج، حفظ طبیعت و در شرایط استثنایی، تولید چوب استفاده می شود. امروزه پیشنهاد گونه های مناسب برای پارک های جنگلی از اهمیت ویژه ای برخوردار است، با توجه به حساسیت های انتخاب گونه مناسب، ضروری است تمام جوانب از قبیل نیازهای آبی، اقلیمی و خاکی در این مهم در نظر گرفته شود. هدف از این پژوهش، پیشنهاد گونه های مناسب برای مناطق کویری، گرم و خشک با توجه به نیازهای اکولوژیکی به منظور احیا و استفاده از مزایای پارک جنگلی در منطقه جنوب ورامین است. با توجه به ویژگی های اقلیمی و خاکی و سایر شرایط منطقه مورد مطالعه، گونه های پده، گز، آتریپلکس، سالسولا، انواع توت و گل طاووسی، گونه های مناسب و قابل پیشنهاد برای کاشت در این مناطق هستند.

کلیدواژه ها:

نیاز اقلیمی ، نیاز خاکی ، گونه مناسب