تاثیر تحریک چندحسی بر وضعیت رفتاری نوزادان حین معاینه چشم جهت غربالگری رتینوپاتی نارسی

زمینه و هدف: معاینه چشم جهت غربالگری رتینوپاتی نارسی به عنوان یکی از معاینات دردناک، سبب تغییرات رفتاری در نوزادان نارس می گردد. تحریک چند حسی یک روش ضد درد غیردارویی بوده که بر معیارهای رفتاری نوزادان در طی پروسیجرهای دردناک تاثیر دارد. هدف از این پژوهش، تعیین تاثیر تحریک چند حسی بر وضعیت رفتاری نوزادان حین معاینه چشم جهت غربالگری رتینوپاتی نارسی می باشد. مواد و روش کار: در این کارآزمایی بالینی تصادفی دو گروه یک سوکور، ۸۰ نوزاد نارس در بیمارستان خاتم الانبیاء مشهد در تیرماه ۱۳۹۳ به صورت تصادفی در دو گروه تخصیص یافتند. در گروه مداخله، برنامه تحریک چند حسی ۱۵ دقیقه قبل از شروع معاینه اجرا می شد و گروه کنترل مراقبت های معمول بخش را دریافت می کردند. وضعیت رفتاری هر نوزاد در فواصل ۳۰ ثانیه ای قبل، حین و بعد از معاینه چشم با ابزار PIPP ارزیابی شد. تحلیل داده ها توسط آزمون های تی مستقل، آنالیزواریانس با اندازه های تکراری با استفاده از نرم افزار SPSS۱۴ انجام شد. یافته ها: در این مطالعه، ۲/۵۳ دختر و ۸/۴۶ % پسر بودند. میانگین سن جنینی در گروه تحریک چندحسی ۷/۱±۴/۳۰ و در گروه معمول ۸/۱±۶/۳۰ بود. وضعیت رفتاری در هر دو گروه طی مراحل ارزیابی تفاوت معنی داری داشته است (۰۰۱/۰(p<. تغییرات وضعیت رفتاری در حین معاینه در دو گروه معنی دار بود (۰۰۱/۰(p<؛ ولی در گروه کنترل به نسبت گروه مداخله، افزایش بیشتری داشته است. نتیجه گیری: برنامه تحریک چند حسی، باعث تغییرات کمتر در وضعیت رفتاری می شود و به عنوان راهکاری در جهت کاهش تغییرات رفتاری نوزادان در حین معاینه چشم می تواند مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Multisensory stimulation ، Behavioral ، Retinopathy of prematurity ، تحریک چند حسی ، وضعیت رفتاری ، رتینوپاتی نارسی