اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش( ACT ) بر توانمندی خانواده های دارای فرزند مبتلا به بیماری دیستروفی عضلانی دوشن

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر توانمندی خانواده های دارای فرزند مبتلا به بیماری دیستروفی عضلانی دوشن بود. روش: در این پژوهش روش مداخله ای نیمه تجربی با استفاده از یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل انجام شد. نمونه شامل ۴۰ نفر از زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره و بیمارستان های تخصصی شهر تهران بود که با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. برای گروه آزمایش آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد اجرا گردید وگروه کنترل هیچ نوع آموزشی دریافت نکردند. برای ارزیابی توانمندی خانواده ها از پرسشنامه توانمندسازی خانواده (FES) استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که کنترل کردن اثرات پیش آزمون و اندازه گیری نمرات پس آزمون تغییر معناداری (۰۵/۰ > P) در خرده مقیاس ها و متغیر کلی توانمندسازی خانواده به وجود آمده است که نشان دهنده موثر بودن درمان پذیرش و تعهد بر توانمندی خانواده های دارای فرزندان دیستروفی عضلانی بوده است. نتیجه گیری: بنابراین با به کارگیری درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش می توان توانمندی خانواده های دارای فرزندان مبتلا به بیماری های خاص را بهبود بخشید و در سایر بیماری ها نیز برای بهبود وضعیت خانواده ها از این درمان استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

Acceptance and Commitment Therapy ، Empowerment ، Muscular Dystrophy ، درمان پذیرش و تعهد ، توانمند سازی ، دیستروفی عضلانی