تاثیر ریپرفیوژن پس از ایسکمی کوتاه مدت بر طناب نخاعی موش صحرایی

مقدمه: ایسکمی نقش مهمی در گسترش آسیب های پاتولوژیک در نوروپاتی های مختلف ایفاد می کند و ریپرفیوژن ناهنجاری های پاتولوژیک و فیزیولوژیک اعصاب تحت ایسکمی را تقویت می نماید.در این تحقیق  اثر مدت زمان  کوتاه ریپرفیوژن در آسیب ایسکمی / ریپرفیوژن طناب نخاعی موشصحرایی بررسی شده است.  روش کار: هیجده سر موش صحرایی ( اسپراگو –داولی،۲۵۰-۳۵۰گرم)به۳گروهتقسیمشدند: گروه I(شم جراحی، آئورت شکمی نمایان شد)، گروه  II(۶۰دقیقه ایسکمی آئورت شکمی و بدنبال آن ۴۸ ساعت ریپرفیوژن)، گروه  III(۶۰دقیقه ایسکمی آئورت شکمی و بدنبال آن ۷۲ساعتریپرفیوژن).همه حیوانات در طی ۴۸ ساعت یا ۷۲ ساعتپس از جراحی بوسیله شاخص نقص حرکتی (MDI)،مالون دی آلدئید(MDA)،ظرفیت تام آنتی اکسیدانی (TAC)و هیستوپاتولوژی ارزیابی شدند. یافته ها: میانگین نمره MDI درگروه های  IIوIIIاختلاف معنی داری ندارد (۰۵/۰p>). میانگین تعداد نورون های حرکتی  سالم نخاع در گروه  IIIبطور معنی داری کمتر از گروه IIبود(۰۵/۰>p). میانگین سطح پلاسمایی مالون دی آلدئید در گروه III نسبت به گروه II بیشتر بوده و این اختلاف معنی دار می باشد (۰۵/۰>p).میانگین سطح پلاسمایی TAC در گروه IIIبه طور معنی داری پایین تر از گروه IIبود (۰۵/۰>p). نتیجه گیری: این نتایج نشان می دهند که افزایش زمان ریپرفیوژن از ۴۸ به ۷۲ ساعت ممکن است سبب افزایش فلج در اندام های عقبی موش صحرایی شود.

کلیدواژه ها:

Ischemia/Reperfusion ، Reperfusion Duration ، Spinal Cord ، Rat ، ایسکمی / ریپرفیوژن ، مدت زمان ریپرفیوژن ، نخاع ، موش صحرایی