بررسی صلاحیت بالینی پرستاران بیمارستان امام حسن (ع) بجنورد با کاربرد آزمون آسکی:یک مطالعه موردی

مقدمه: از مهمترین مشکلات بیمارستانها، پرستاران جدیدالورود وکم تجربه ایی است که مدیران پرستاری از سطح صلاحیت آنان آگاهی ندارند. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی صلاحیت بالینی پرسنل پرستاری بیمارستان امام حسن ع بجنورد در سال ۱۳۹۷ به انجام رسیده است. روش کار: این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی ۱۰۱ پرستاری با سابقه کار زیر ده سال که به روش سرشماری وارد مطالعه شدند انجام گرفت. ۱۳ چک لیستهای ارزیابی عملکرد براساس شرح وظیفه پرستاران و تصمیم کمیته اعتبار بخشی صلاحیت بالینی انتخاب شدند. روایی محتوا و پایایی به روش هم ارز انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS ویرایش ۲۰ و با استفاده از آزمونهای آماری مورد شامل میانگین، انحراف معیار، و آزمونهای استنباطی شامل آزمون همبستگی پیرسون و سطح معنی داری۰۵ / ۰ > P انجام شد. یافته ها: در این پژوهش اکثر افراد ( ۲ / ۸۰ )درصد زن و طرحی ( ۳ / ۶۸ ) بودند. میانگین و انحراف معیار سابقه کار افراد ۶۴ / ۲۶ ۴۴ / ۳۲ماه بود. همچنین میانگین نمره آزمون آسکی در وضعیت خوب بود. صلاحیت بالینی با افزایش سنوات خدمت، جنسیت پرستاران، دانشگاه محل تحصیل رابطه معنا داری داشته ( ۰۵ / ۰ > P )، در صورتی که با متغیرهایی همچون محل اشتغال به خدمت و نوع استخدام رابطه معنا داری ندارد ( ۰۵ / ۰ < P .) نتیجه گیری: اجرای برنامه های بازآموزی منسجم و براساس نیازمندی پرستاران و بررسی مکرر صلاحیت بالینی نیروهای پرستاری از بدو خدمت میتواند سبب بهبود صلاحیت بالینی و به تبع آن انجام مهارتهای بالینی پرستاران شود.

کلیدواژه ها:

OSCE ، Clinical Competency ، Nurses ، صلاحیت بالینی ، آزمون بالینی با ساختار عینی ، پرسنل پرستاری