بررسی رابطه تاب آوری با کیفیت زندگی کاری کارکنان در یک دانشگاه نظامی

هدف: پژوهش حاضر، باهدف بررسی رابطه بین تاب آوری با کیفیت زندگی کاری کارکنان در یک دانشگاه نظامی صورت گرفته است. روش: روش پژوهش ازنظر هدف کاربردی و ازنظر شیوه گردآوری داده ها توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش، کلیه کارکنان دانشگاه مذکور در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ است، که با توجه به سری بودن اطلاعات نظامی ۱۶۰ نفر از کارکنان به عنوان نمونه در درسترس انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از دو پرسشنامه تاب آوری و کیفیت زندگی کاری استفاده شده است. جهت تعیین روایی پرسشنامه، از روایی محتوایی و سازه استفاده شد. همچنین پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ «۹۲/۰»، ارزیابی شد. برای تحلیل داده ها از آزمون های کولموگروف - اسمیرنف، تی تک نمونه ای و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است. یافته ها: یافته ها نشان داد: ۱) کلیه مولفه های تاب آوری بالاتر از میانگین فرضی پژوهش قرار دارند. ۲) میانگین کیفیت زندگی کاری و تمامی مولفه های آن به غیر از فضای کلی زندگی، بالاتر از میانگین فرضی پژوهش قرار دارد. ۳) بین تاب آوری وکیفیت زندگی کاری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (۶۴/۰- r= و ۰۱/۰P≤). نتیجه گیری: هرچه فرد قدرت بیشتری در تاب آوری، مقابله با مشکلات و استرس های زندگی داشته باشد کمتر در معرض آشفتگی های روانی و هیجانی قرار می گیرد و از سلامت و بهزیستی روانی بالاتری بهره مند می شود. با توجه به نتایج تحقیق بایستی به تاب آوری کارکنان توجه بیشتری مبذول گردد، زیرا که کیفیت زندگی کاریشان نیز تا حد خیلی بالایی در ارتباط با تاب آوری طبق نتایج تحقیق حاضر گزارش شده است.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، کیفیت زندگی کاری ، کارکنان دانشگاه نظامی